Ik geef het eerlijk toe: een week of drie geleden ging ik er een beetje vanuit dat ik op dit moment weer thuis zou zitten. Mijn vlucht terug naar Nederland stond gepland voor woensdag 25 juni, een dag later zou ik landen in Amsterdam. Maar in plaats van thuis op de bank, zit ik nu in Fortaleza.

Het nadeel van een toernooi in een ver land bezoeken is dat je vooraf geen idee hebt voor welke datum je je vliegticket terug naar huis moet boeken. Twee jaar geleden in Polen was ik met de auto, toen kon ik na de uitschakeling in de groepsfase meteen de Autobahn op naar Nederland knallen. Vier jaar geleden in Zuid-Afrika hadden we voor vertrek mijn ticket terug naar Schiphol staan voor vlak ná de kwartfinale. Die moest verzet worden toen bleek dat Oranje in Port Elizabeth won van Brazilië en uiteindelijk zelfs de finale haalde.

Voor dit toernooi reserveerden we een ticket Rio de Janeiro-Amsterdam voor vlak na de groepsfase. Want ja, ook ik had zo mijn twijfels over dit Oranje. Na de blessure van Kevin Strootman en de kansloos verloren oefenwedstrijd tegen Frankrijk leek me de kans reëel dat Nederland de groep niet zou overleven.

Gelukkig zat ik er naast. Oranje doet het geweldig en in plaats van naar Amsterdam, maakte ik donderdag de oversteek naar Fortaleza. Deze badplaats in het noorden van het land is vooral bekend bij mannelijke toeristen, want in de Nederlandse wintermaanden gaan er vliegtuigen vol Hollanders naar Fortaleza om feest te vieren, van de zon te genieten en op zoek te gaan naar Braziliaanse liefde. En die schijnt er hier meer dan genoeg te zijn.

Fortaleza

Op mijn eerste ochtend hier heb ik al kennisgemaakt met de Braziliaanse liefde in Fortaleza, maar dan totaal anders. Ik ging een rondje joggen over de boulevard en had een briefje van tien Reaal meegenomen in mijn broekzak om na afloop wat drinken te kunnen kopen. Toen ik uitgeput bij een kraampje stond voor een flesje water van twee Reaal, kon de verkoper niet wisselen. Tien Reaal is omgerekend zo'n 3,50 euro, iets minder zelfs, maar hij keek naar mijn briefje alsof ik honderd euro in mijn hand had. Nee, hiermee kon hij echt niets.

Bedremmeld besloot ik op zoek te gaan naar een volgend kraampje, tot ik iemand hoorde roepen. Een vrouw van een jaar of vijftig had het tafereel gezien en had twee Reaal op zak. Ze gaf het aan de verkoper en ik kreeg mijn flesje water. Blijkbaar vond ze me er na een half uurtje hardlopen in de snikhete zon zó beroerd uitzien, dat ze meende dat ik het nodig had. "Fijne dag nog", riep ze, terwijl ze wegliep met haar man en kind.

Dit zal voor mij het eerste en laatste stukje Braziliaanse liefde in Fortaleza zijn geweest. Later vandaag arriveert Oranje, morgen zijn de trainingen en persconferenties van Nederland en Mexico in het stadion en zondag natuurlijk de wedstrijd. En dan? Terug naar Nederland? Het ticket van afgelopen woensdag is geannuleerd, een nieuwe vlucht terug naar huis hebben we nog maar niet geboekt. Misschien wordt het komende maandag, als Oranje onverhoopt onderuit gaat tegen de Mexicanen, maar misschien ook wel pas maandag 14 juli.

Door: Roland Mather

Twitter: @rolandmather