Hij begon sterk, met een geintje. "Het eerste deel van mijn plan van aanpak hebben jullie in je hand", sprak Guus Hiddink, verwijzend naar een A4'tje met daarop alle namen uit zijn voorselectie. Dit stukje papier hadden alle aanwezige journalisten gekregen om mee te schrijven met de definitieve selectie voor de wedstrijden tegen Mexico en Letland, die de bondscoach tijdens het eerste deel van zijn persconferentie voor zou lezen.

Hoe handig het papiertje ook was- tijdens het oplezen van de namen was in één oogopslag te zien welke spelers afgevallen waren ten opzichte van de voorlopige selectie- het ging vrijdag om Zeist om meer dan namen. Wie precies de selectie voor de potjes tegen Mexico en Letland vormden, was minder belangrijk dan het 'plan van aanpak' dat Hiddink zou hebben opgesteld naar aanleiding van de slechte resultaten van Oranje na het WK. Wat ging Hiddink precies veranderen, welk plan toverde hij uit de hoge hoed? Kwam er een nieuwe koers?

Nee, bleek al snel nadat de coach het woord genomen had. Hij noemde een aantal oorzaken voor de mindere resultaten, maar opvallend genoeg waren dit zaken waar hij zelf weinig aan kon doen. Als eerste wees Hiddink erop dat bij alle landen die succesvol zijn geweest op het WK, een 'vervlakking' opgetreden is. Dat klopt, ook Duitsland presteert matig sinds het optreden in Brazilië. Maar vier jaar geleden, na de tweede plek op het WK 2010, begon Oranje ijzersterk en zonder puntverlies aan de kwalificatiecyclus voor het EK. Het kán dus wel.

Waar de spelers 'energiek' van werden, is onduidelijk. Misschien over het feit dat ze de bondscoach hoorden zeggen dat het beter moest, misschien over zijn uitleg over de vroege tegengoals. Het enige waar het journaille vrijdag enthousiast over was, was het stukje papier dat uitgedeeld werd door de persafdeling van de KNVB. Hiddink zelf wekte vooral de indruk dat zijn plan van aanpak, of nieuwe koers, weinig tot geen inhoud heeft.

Door: Roland Mather