Hij werd in Rotterdam geboren, doorliep de gehele jeugdopleiding van Feyenoord, speelde verdeeld over twee periodes jarenlang in de hoofdmacht van de topclub en is nu benoemd tot nieuwe hoofdcoach in De Kuip: Giovanni van Bronckhorst. FCUpdate.nl werpt een blik op zijn imposante carrière als speler, die niet alleen zijn levenslicht zag in Rotterdam-Zuid maar daar ook ten einde kwam, en zijn beginjaren als trainer.

Van Rotterdam naar Barcelona

Na een jaartje Brabant meldde Van Bronckhorst zich weer bij Feyenoord. Hij ging voor zijn tweede kans en greep deze in het seizoen 1995/1996 met beide handen aan. De linkspoot groeide in De Kuip uit tot een vaste waarde, speelde zichzelf in het Nederlands elftal en wist in 1998 een transfer naar Glasgow Rangers af te dwingen. Dick Advocaat was daar toen trainer, kende de Feyenoorder van Oranje onder 18 jaar en haalde hem naar Schotland. Op het moment van tekenen was Van Bronckhorst al een volwaardig international van Oranje. Er kwam dus wel iemand binnen op Ibrox. Hij scoorde meteen tijdens zijn debuut voor de Rangers en dat bleek een voorbode te zijn voor een succesvolle periode in de Schotse hoofdstad, waar hij tot twee keer toe de Schotse 'treble' won.

Grote speler wil grote trainer worden

Als international van Nederland werd Van Bronckhorst enorm gewaardeerd. In zijn loopbaan kwam hij in totaal tot 106 interlands voor Oranje, waarvoor hij in augustus 1996 debuteerde. Zijn mooiste moment in het nationale shirt was zonder twijfel de geweldige treffer tegen Uruguay, in de halve finale van het WK 2010. De eindstrijd van zijn zesde eindtoernooi was uiteindelijk zijn laatste optreden in het Nederlands elftal en zijn laatste officiële duel als speler. Naast de WK-goal tegen de Uruguayanen was zijn heldenrol in de wedstrijd tegen Italië (3-0) op het EK 2008 memorabel. Hij voorkwam een tegentreffer op de doellijn en maakte een belangrijk doelpunt.

Voorbeeld aan De Boer en Cocu

Betere match dan Rutten

Rutten wilde sneller dan de club, werd er na de aankondiging van de breuk door beide partijen gezegd. Hoe zat dat nou precies? Het lijkt met drie dingen te maken te hebben. Ten eerste gaf Rutten toe dat het feit dat er in de winterstop geen speler bij kwam - hij wilde bijvoorbeeld Tjaronn Chery (FC Groningen) verwelkomen - meespeelde in zijn besluit om te vertrekken. Daarnaast zou hij garanties hebben geëist. Hij wilde een embargo op bepalende spelers, zodat er niet weer een leegloop zou plaatsvinden. Afgelopen zomer vertrokken vaste waarden als Graziano Pellè, Daryl Janmaat, Bruno Martins Indi en Stefan de Vrij. Ten slotte wilde de coach inzicht in de mate waarin hij de selectie kon versterken. Dit seizoen kende Feyenoord een zeer stroeve start (dertien verloren punten en uitschakeling in de CL-voorronde), omdat de spelersgroep nog niet op orde was. Wellicht begrijpt Van Bronckhorst de club als geen ander en zal hij zich minder storen aan de dingen waar Rutten tegen aanliep. Hij zal beseffen dat Feyenoord alleen stapjes kan maken, geen sprongen.

Of Gio een goede trainer voor Feyenoord is, dat moet uiteraard nog blijken. Maar de leergierige oud-international kon het kunstje in ieder geval jarenlang afkijken van de grootste coaches en deed aan de zijde van Pot, Koeman en Rutten al ervaring op in het trainersvak. Maar is dat genoeg? Laten we hopen van wel, zodat de status van een Feyenoorder in hart van nieren niet zal afbrokkelen.

Door: Koen Jans