Dirk Kuyt kondigde vandaag zijn afscheid als professioneel voetballer aan. Het Nederlandse voetbal neemt derhalve afscheid van een speler met een grote staat van dienst. Een voorbeeld voor velen, met zijn oer-Hollandse uitstraling en tomeloze wilskracht. Een mooi moment om dit openhartige en emotionele interview over zijn vader, van 2 juli 2014 (tijdens het WK in Brazilië), uit het archief te halen. Dirk, bedankt voor alles!

Op de dag af zeven jaar nadat zijn vader overleed werd Dirk Kuyt, die jaren met rugnummer zeven speelde, de zevende Nederlander die de magische grens van honderd interlands bereikte. Dat bereikte hij in een wedstrijd die symbool staat voor alles waar Kuyt, en zijn vader, voor staan: keihard werken, nooit opgeven en je kans grijpen als hij komt. Het verhaal van een bijzondere, emotionele avond. "Alles heeft een reden."

Op het moment dat Wesley Sneijder de 1-1 tegen de touwen schoot, zakte Dirk Kuyt door zijn knieën. Hij vierde het doelpunt niet met de hele ploeg, zoals hij normaal wel doet, maar nam een moment voor zichzelf. Hij keek naar boven en wist het: alles gebeurt met een reden. Het was 29 juni, de dag die zo bijzonder voor hem is.

Dat Kuyt tegen Mexico zijn honderdste interland speelde, was wel bekend. En dat hij een bijzonder geval is omdat hij als aanvaller nu op dit WK ineens vleugelverdediger is, ook. Maar dit toernooi, die ene dag, vielen voor Kuyt veel puzzelstukjes van zijn leven in elkaar. Alles kwam samen. "Vroeger, bij Feyenoord, heb ik altijd met rugnummer zeven gespeeld. Om dan op 29 juni, op de dag af zeven jaar nadat mijn vader overleed, als zevende speler deze grens te bereiken is heel speciaal voor mij."

"Hij wilde niet dat mijn voetbal leed onder zijn ziekte"

Door het overlijden van zijn vader is 29 juni altijd een speciale dag geweest voor Kuyt. "Zeker omdat diezelfde dag mijn beste vriend trouwde. Ik was getuige, mijn vrouw was getuige van de bruid en mijn dochter was bruidsmeisje. In de ochtend om 4.00 uur overleed mijn vader en in de middag had ik de bruiloft. Ik ben gegaan, dat had mijn vader zo gewild. Maar ik heb de dag in een roes beleefd. Trouwens was het voor mij ook frappant dat mijn vader precies overleed in een periode dat ik vakantie had van voetbal. Hij wilde altijd dat mijn voetbal niet zou lijden onder zijn ziekte. Toen in januari bekend werd dat de kanker teruggekomen was, wilde ik vanuit Engeland meteen naar Nederland vliegen. Maar dat wilde mijn vader niet, hij is toen naar Engeland gegaan."

"Had geen tranen meer"

Vlak na de gelijkmaker van Sneijder maakte Klaas-Jan Huntelaar de 2-1 voor Nederland. Na afloop van het duel kreeg Kuyt van de spelersgroep een cadeau voor zijn honderdste interland en sprak Robin van Persie hem toe. Hij noemde hem een voorbeeld voor iedereen, jong en oud. Daarna nam Kuyt zelf het woord. "Het is dat ik door de enorme hitte geen vocht meer over had, anders waren de tranen zeker gekomen", lacht Kuyt. "Het was voor mij een heel emotionele en mooie dag, een dag die altijd in mijn geheugen zal blijven. Ik hoop dat ik later terug kan blikken op deze dag in de wetenschap dat het bepalend is geweest in onze jacht op de wereldtitel."

Het is voor Oranje mogelijk om het WK te winnen, daar is Kuyt van overtuigd. Mogelijk met de Katwijker als vleugelverdediger. "Dit toernooi bewijst dat je kansen moet grijpen, als ze komen. Dingen gaan niet altijd zoals je verwacht, maar je moet klaar zijn voor je kans. Er was voor mij dit WK geen aanleiding om te denken dat ik in het elftal zou komen, maar ik was er klaar voor. Ik heb altijd geknokt om ergens te komen en nooit opgegeven."

Precies zoals zijn vader hem geleerd had.

Door: Roland Mather