Het lijkt al een eeuwigheid geleden dat Anass Achahbar debuteerde in het eerste van Feyenoord. Dat was in augustus 2011, thuis tegen sc Heerenveen. De spits gold als enorm talent, maar een doorbraak bleef uit. Nadat ook een huurperiode bij de Duitse tweedeklasser Arminia Bielefeld op niets uitgelopen was, geloofde bijna niemand meer dat Achahbar zou kunnen slagen in de Kuip. Maar zondag stond hij daar ineens, in de kraker tegen PSV. Voor het eerst dit seizoen stond hij in de basis en met twee goals velde hij de koploper.

Hij is pas 21 jaar, Anass Achahbar. Hij maakte deel uit van de prachtige lichting Oranje-talenten die in 2011 het EK onder 17 won, maar de volgende stap bleek groot voor hem. Té groot en zelfs bij het Duitse Arminia Bielefeld werd hij vorig seizoen gewogen en te licht bevonden. Achahbar was afgeschreven, maar Fred Rutten zag wel wat in de kleine spits. Hij gaf hem vertrouwen, liet hem een aantal keer invallen en gaf hem tegen PSV de voorkeur boven Mitchell te Vrede en de niet geheel fitte Colin Kazim-Richards. Een juiste beslissing, zo bleek. Achahbar maakte twee prachtige doelpunten en schoot Feyenoord zo hoogstpersoonlijk naar de zege.

"In aanloop naar deze wedstrijden zeiden mijn broertje en een vriend al tegen me dat ik ging scoren", zegt hij tegen FCUpdate.nl over zijn heldenrol tegen PSV. "Ik moet vaker naar ze gaan luisteren, denk ik."

Toch is het opvallend dat Achahbar nu pas, ruim 3,5 jaar na zijn debuut, in de schijnwerpers staat. "Maar ik heb nooit echt een kans gekregen", verwijst hij naar het beperkte aantal speelminuten dat hij tot dusver kreeg. "Of ik ooit wel eens de hoop heb opgegeven dat ik hier zou slagen? Dat niet, maar ik had wel moeilijke momenten. Zoals een keer toen ik binnen één week van de basis naar de tribune ging. Maar deze trainer, Fred Rutten, heeft altijd in mij geloofd. Natuurlijk vind ik het om die reden ook jammer dat hij vertrekt", geeft de aanvaller toe.

Tegen PSV bewees Achahbar dat hij uit alle hoeken kan scoren, want zijn goals waren niet bepaald makkelijk te noemen. "Bij de eerste kon ik alleen maar schieten", zegt hij over zijn halve omhaal. "Je moet dan vooraf al kijken waar het doel staat. Het was een beetje en Roy Makaay-achtig doelpunt. Een geweldig moment, alle emoties van de afgelopen drie jaren kwamen eruit. De tweede goal was na een combinatie met Boëtius. We vinden elkaar blindelings, dat was in de jeugd al zo. Ik was om die reden ook blij dat hij als invaller erin kwam."

Het einde van de wedstrijd haalde Achahbar niet, hij in de tweede helft naar de kant. Met kramp, want de spits was helemaal leeg. "Het was lang geleden dat ik zo lang gespeeld had', lacht hij. "Zo'n wedstrijd tegen PSV voel je dan wel. Hoe het nu verder gaat, dit seizoen? Ik hoop zo veel mogelijk minuten te kunnen maken. Mijn bedoeling is om het de training zo moeilijk mogelijk te maken." Dat is tegen PSV alvast aardig gelukt.