De ADO-supporters zongen het nog zo luid en duidelijk voor aanvang van de wedstrijd: 'Oh, oh, Den Haag, ik zou met niemand willen ruilen.' Een kleine twee uur en heel wat spektakel later zal dát gevoel nog veel meer hebben overheerst dan voor aanvang van de wedstrijd. De thuisploeg liet in het eerste bedrijf namelijk in alle facetten zien wat strijden voor handhaving betekent, veegde in dat bedrijf in eigen huis de vloer aan met FC Groningen en kon de eindsprint van de Noorderlingen daardoor pareren: 4-3.

Beide ploegen stonden met een goed gevoel aan de aftrap. ADO Den Haag won haar laatste twee wedstrijden (Roda-thuis en Willem II-uit) en het in 2017 zo belabberd presterende FC Groningen won midweeks na een goede wedstrijd zowaar weer eens, thuis van NEC. Zoals bij bijna ieder eredivisieduel waren ook bij dit affiche de belangen groot; ADO kon de punten goed gebruiken in de strijd om handhaving, FC Groningen in de strijd om plaats negen, die recht geeft op het deelnemen aan de play-offs om Europees voetbal.

Dat bleek de opmaat voor een ongekend Haags offensief. Nadat FC Groningen via Jesper Drost nog wel een mogelijkheid op de gelijkmaker had gehad, de middenvelder kon bij de eerste paal net geen voet tegen de bal krijgen, nam de thuisploeg het heft in handen. Edouard Duplan kon na een goede voorzet van Dion Malone vrij inkoppen, maar vond Groningen-doelman Sergio Padt op zijn pad(t).

Daar kwam na rust verandering in. Het begin was nog wel voor de thuisploeg, dat na een misverstand tussen Samir Memisevic en Sergio Padt, waarbij de eerste toch duidelijk schuldig was, via opnieuw Malone (vrije intikker) op 4-0 kon komen. Net op het moment dat er een monsterscore in de maak leek te zijn kwam FC Groningen een klein beetje terug in de wedstrijd. Een licht vergrijp van Malone op Jesper Drost werd door arbiter Manschot met de zwaarste straf beoordeeld: een penalty. Een kolfje naar de hand van de tot dan toe onzichtbare Mimoun Mahi, die ADO-doelman Robert Zwinkels de verkeerde hoek instuurde: 4-1.