Iedere week licht FCUpdate.nl een speler uit waarover veel wordt gezegd en geschreven, maar waarvan niet iedereen een compleet beeld heeft. Voor de twintigste editie van deze rubriek doken we in de beelden en historie van Ciro Immobile, die een carrière kent met pieken en dalen. Terug in het oude, vertrouwde Italië hervond hij zijn topvorm.

Debuut

Al in het seizoen 2007/2008, als hij nog in de jeugd van Sorrento speelt, herkent Juventus het talent van Ciro Immobile. Op aandringen van oud-speler Ciro Ferrara legt Juventus 80.000 euro voor hem op tafel. Een jaar later debuteert Immobile al in het eerste elftal, als invaller voor clubicoon Alessandro Del Piero.

Nog steeds ligt er weinig perspectief voor hem bij Juventus, maar die club ziet wel zijn potentie. Daarom behoudt Juventus vijftig procent van zijn transferrechten als hij naar Genoa verkast. Wat volgt is een teleurstellend seizoen, met slechts vijf goals in ruim tweeduizend speelminuten. Juventus koopt hem terug en verkoopt opnieuw vijftig procent van de transferrechten, ditmaal aan stadsgenoot Torino.

Capocannoniere

Het blijkt een schot in de roos. Voor 'die andere club uit Turijn' begint Immobile als een donderslag bij heldere hemel aan de lopende band te scoren. Zonder dat hij de strafschoppen neemt, komt hij tot 22 goals in de Serie A, waarmee hij Capocannoniere (topscorer) wordt. Immobile schiet Torino, gesteund door aanvalspartner Alessio Cerci, van de zestiende plek van seizoen ervoor de top-zeven van de Serie A en de Europa League in.

Op tien kilometer afstand van de eigen thuisbasis volgt Juventus de ontwikkeling van Immobile nauwlettend, met name vanuit commercieel oogpunt. Na het topseizoen en de doelpuntenregen is het oordeel duidelijk: verkopen. Er wordt gesproken met Borussia Dortmund en er komt zelfs een transfer tot stand.

Torino steekt daar echter een stokje voor en haalt de Italiaanse voetbalbond en de FIFA erbij. In de regels staat namelijk duidelijk vermeld dat een club geen speler mag verkopen van wie het slechts vijftig procent van de transferrechten bezit. Torino komt vervolgens met een truc die lijkt op het kleine broertje dat eerst een ruzie aansticht en vervolgens zorgt dat de grote broer naar zijn kamer wordt gestuurd.

Verval

Dortmund ziet in diezelfde zomer dat het doemscenario zich voltrekt. Dat Robert Lewandowski bij de club vertrekt, is al een gigantische aderlating. Dat hij ook nog transfervrij overstapt naar aartsrivaal Bayern München maakt het alleen maar pijnlijker. Met Immobile verzekert de club zich van een waardig opvolger die zich 'heeft bewezen in een topcompetitie', zo geeft sportief directeur Michael Zorc aan.

Het pakt anders uit. Niet Immobile, maar Pierre-Emerick Aubameyang, die voor het vertrek van Lewandowski voornamelijk vanaf de rechtervleugel speelde, wordt de nieuwe aanvalsleider van Borussia Dortmund. Waar Immobile 320 speelminuten nodig heeft per doelpunt, is dat voor Aubameyang, die dat aantal in de jaren die volgen verder verlaagt, maar 170.

Immobile legt de oorzaak voor zijn matige prestaties in Duitsland overigens deels buiten zichzelf neer. "We moeten de schuld delen. Ik sprak geen Duits en had meer steun verwacht van teamgenoten. Maar ja, je kunt de cultuur van een land niet veranderen. Bovendien is Duits een onmogelijke taal om te leren."

Na zulke teksten spreekt het niet in Immobiles voordeel dat hij ook op huurbasis bij Sevilla weinig speelt. De Italiaan verliest in Andalusië de concurrentiestrijd van Kevin Gameiro, maar overtuigt toch voldoende bij Sevilla om hem voor elf miljoen euro over te nemen van Dortmund.

Terugkeer

Nog geen dag na de transfer verhuurt Sevilla hem aan de club waar hij het tot topscorer van de Serie A schopte: Torino. Met vijf goals en vier assists in minder dan duizend speelminuten vertoont Immobile tekenen van herstel, maar niet voldoende om terug te keren naar Sevilla en nu wel voor een basisplaats in aanmerking te komen. In de zomer maakt hij opnieuw een transfer, ditmaal naar SS Lazio.

Hetzelfde geldt voor zijn speelstijl. Het voetballand Italië ontwikkelt zich door en is lang niet zo defensief meer als pak 'm beet tien jaar geleden. Maar van een spits wordt met name rendement verwacht en minder het vermogen om anderen beter te laten spelen. Dat is een voetbalcultuur waarin een sluipschutter als Immobile uitstekend past. Met zijn diepgang, snelheid en uitstekende schot is hij continu op zoek naar doelpunten.

Dat betekent niet dat hij verder geen bijdrage levert. Immobile is 1,85 meter lang en kan, ondanks dat hij meer op diepgang is gefixeerd, ook aardig koppen. Bovendien heeft hij dit Serie A-seizoen van alle centrumspitsen de meeste assists (zes) op zijn naam staan. Dat betekent dat Immobile in totaal al betrokken is bij twintig goals in minder dan duizend speelminuten. Een ongekend aantal.

Het is dan ook zeer de vraag of hij, ondanks zijn gigantische productie – geen speler in de top-vijf competities scoort tot nu toe meer – ooit weer een transfer naar het buitenland zal overwegen. Immobile lijkt typisch zo'n speler die in eigen land geweldig rendeert en buiten de landsgrenzen moeite krijgt met een andere cultuur, taal en speelstijl. Wie weet wacht er nog eens een binnenlandse transfer, maar de Italianen mogen ervan uitgaan dat Immobile tot zijn voetbalpensioen in eigen land te bewonderen zal zijn.

Door: Marco van der Heide

[photo,110215,left,]