Met een fluitconcert uit het AZ-vak toen zijn naam werd opgenoemd bij de opstellingen, begon de tweede achtereenvolgende bekerfinale voor Ridgeciano Haps nog niet echt vrolijk. Maar de avond eindigde een stuk beter voor de verdediger dan afgelopen seizoen, toen hij in het AZ-shirt de eindstrijd nog verloor. En dus was er veel opluchting bij de linksback.

En dat gold eigenlijk ook voor de beker. Want was hij vorig jaar nog zilver, kon Haps dit seizoen de gouden (honderdste) beker omhoog houden. Haps: "Dat maakt het extra speciaal. Na de verloren finale wilde ik hem hoe dan ook dit jaar pakken. Ik weet immers hoe het is om te verliezen. En ook omdat het tegen AZ was. Dat maakte het voor mij nog meer bijzonder."

Was het vorig seizoen nog Ricky van Wolfswinkel die Haps veel pijn deed, was het nu de achterhoedespeler zelf die zijn oude ploeg pijn deed. Zo bleef de rol van de in de Eredivisie bepalende Alireza Jahanbakhsh zeer beperkt, juist dankzij Haps. Sowieso was AZ onherkenbaar.

Dus kreeg Haps de rode badjes na de wedstrijd én vierde het bijbehorende feestje ook in de mixed zone uitgebreid. Hij oordeelde dat de badjas ploegmaat Boëtius 'best aardig' stond. "Een 5,5-halfje", lachte hij. Boëtius, met een knipoog: "Dan heeft hij het vast niet over mijn promillage."