Dertien jaar nadat het Belgische voetbal een enorm zware klap kreeg door het schandaal rond de Gokchinees Zheyun Ye, kregen onze zuiderburen in oktober dit jaar een nóg zwaardere klap te verwerken. Het Belgisch voetballandschap werd op woensdagochtend 10 oktober in rep en roer gezet door het uitbreken van Operatie Propere Handen. Een schandaal waarvan het einde nog niet in zicht is, maar inmiddels weten we wel hoe de lijntjes lopen. Ditmaal de kennismaking met de twee hoofdrolspelers: Mogi Bayat en Dejan Veljkovic.

Dit is het vervolg van Deel I

Mogi Bayat en Dejan Veljkovic, rond deze almachtige spelersmakelaars speelt Operatie Propere Handen zich integraal af. Beide zaakwaarnemers werden opgepakt door het Belgische gerecht en in verdenking gesteld van fiscale fraude en witwassen. Maar bij Veljkovic werd daar nog eens vermeende matchfixing aan toegevoegd. Het voetbalschandaal deed vragen rijzen in het Belgische voetbal of de macht van de zaakwaarnemers niet te groot aan het worden was, zowel op als naast het veld.

Mister Deals

Een excentriek vat vol energie, gecombineerd met een hoog arrogantiegehalte. Dit is één van de omschrijvingen hoe Bayat geportretteerd kan worden. Een man die graag gezien wil worden. Tegelijkertijd is hij een professionele zakenman, minutieus voorbereid en iemand die zijn klanten nooit teleurstelt is een andere manier om hem te typeren. Pas in 2010 startte Bayat zijn makelaarspraktijk in België, het gros van zijn cliënten haalde hij toen bij Sporting Charleroi, waar hij voorheen acht jaar algemeen manager was. Die belangrijke ervaring bezorgde hem als makelaar een grote invloed bij de Waalse club, net zoals het feit dat zijn jongere broer Mehdi manager werd bij Charleroi.

De basis van zijn indrukwekkend makelaarsimperium legde Bayat langs de belangrijke Belgische autosnelweg E40: van Charleroi ging het over Anderlecht naar Gent. Deze drie clubs vormden de bouwstenen van zijn heerschappij in de Belgische makelaardij. De Frans-Iraanse Belg werkte zich op bij deze clubs om er uiteindelijk als een alleenheerser te regeren wanneer er deals moesten gesloten worden. Vrijwel geen enkele transfer bij Anderlecht, Charleroi of Gent werd de laatste jaren zonder medeweten of handtekening van Bayat gerealiseerd. Onderling werden er tussen deze clubs veel spelers verhandeld en ook bij KV Kortrijk, Moeskroen, RC Genk, Club Brugge en Standard stonden er veel spelers van Bayat onder contract.

Mogi Bayat

Hij stelde zich meer ten dienste van de clubs dan van de spelers, met zijn commerciële neus wist hij precies waar de macht – en dus het geld – lag. Bayat werd dan ook meer gezien als een clubmakelaar dan een spelersmakelaar. Zijn topperiodes bevonden zich aan het einde van de transferperiodes: vier afgesloten deals per dag waren dan geen uitzondering; waarop hij graag pronkte met zijn successen op Twitter, zodat de hele wereld kon meegenieten van zijn gesloten deals.

Wanneer clubs dringend van een overbodige speler af moesten, én als de rechtmatige makelaar van die betreffende speler daar niet in slaagde, werd vaak een beroep gedaan op de Garbage Man. Of hij ze nu loosde aan een bevriende binnenlandse of buitenlandse clubs (Watford en Udinese), hij leverde telkens kwalitatief werk af, waardoor hij stilaan onmisbaar werd in het Belgische voetbal. Waar tientallen makelaars in faalden, slaagde Bayat erin om de meest onmogelijke deals te realiseren. De clubs hadden Bayat nodig, want hij bracht hen geld op.

Mogi Bayat

El Sympatico

Waar Bayat alles in het zicht deed en graag uitpakte met zijn successen en zich toonde in Ferrari's, werkte Veljkovic liever in de schaduw. De aimabele Serviër stond erom bekend zeer getrouw om te gaan met zijn cliënteel. Als voetballer schopte de technisch beperkte aanvaller het tot tweedeklasser Eendracht Aalst, maar als spelersmakelaar haalde hij een veel hoger niveau. Veljkovic werkte gestaag aan zijn carrière als zaakwaarnemer die hij uitbouwde bij Sporting Lokeren en KV Mechelen, bij beide clubs groeide hij uit tot de huismakelaar. Hij bewees hen veel diensten door zijn uitstekende kennis van de Oost-Europese markt, op die manier bracht hij goedkope en talentvolle spelers aan, die dan later met een grote meerwaarde verkocht werden. Spelers die niet in de portefeuille van Veljkovic zaten, maar wel bij Lokeren of Mechelen onder contract stonden, werden vriendelijk aangemaand om met hem samen te werken bij contractverlengingen.

Bij Lokeren en Mechelen werd ook vaak beroep gedaan op Veljkovic om de trainers aan te stellen. Zo had Veljkovic er meerdere spelers lopen én had hij de hoofdtrainer in zijn portefeuille, een toestand die allerminst gezond was. Lang niet alle inkomende transfers bij Lokeren en Mechelen waren schoten in de roos. Vertrouwend op hun topmakelaar volgden Roger Lambrecht en Johan Timmermans, de voorzitters van respectievelijk Sporting Lokeren en KV Mechelen (Timmermans stapte ondertussen op in alle heisa van operatie Propere Handen), bijna blindelings, met enkele dure Oost-Europese floptransfers als resultaat. De resultaten van Sporting Lokeren en KV Mechelen waren navenant: topperiodes werden afgewisseld met diepe dalen. Op dit moment zit KV Mechelen in 1B, op het tweede niveau van België, en vecht Sporting momenteel tegen de degradatie in 1A.

AFAS-stadion Achter de Kazerne

Het meest frappante aan deze zaak is dat KV Mechelen ondanks de vermeende matchfixing toch nog degradeerde naar 1B. Voor Malinwa was de degradatie een grote ramp, het vernieuwde stadion wordt nog steeds afbetaald, en de club had eerder al te kampen met een pijnlijk faillissement. Destijds werd een strakke financiële en sportieve aanpak geprojecteerd, met het oog op een langdurig en duurzaam beleid, 'never again'. De geschiedenis lijkt zich te herhalen in Mechelen, terwijl Veljkovic zich als eerste spijtoptant ooit in België ter beschikking stelt aan het Belgische gerecht, niet wetende welke bommen er zich nog onder het Belgische voetbal bevinden.

Door: Olivier Plancke