In de week waarin het vooral de vraag was of en welk statement het Nederlands elftal moest gaan maken op het WK in Qatar in 2022, is het vooral de vraag geworden of Oranje wel te zien zal zijn op het eindtoernooi. Bij de start van de WK-kwalificatiecyclus gingen de mannen van Frank de Boer woensdagavond dankzij vooral Burak Yilmaz namelijk pijnlijk onderuit op bezoek bij Turkije (4-2), ondanks een sterk slotoffensief.

Het slechte nieuws voor het Nederlands elftal begon al voor de aftrap van Memphis, toen Jasper Cillessen in de warming-up met een blessure in de kleedkamer moest achterblijven. Een veeg voorteken, want diens vervanger Tim Krul werd al in de eerste helft tweemaal gepasseerd. Hoewel het elftal van De Boer een licht veldoverwicht had en met name via Donyell Malen wat kansjes kreeg in de openingsfase, waren de Turken ontzettend effectief in de omschakeling.

Belangrijker dan die statistiek was de treurige achterstand van een volstrekt ongevaarlijk Oranje. Net zo kansloos als in 2017 onder toenmalig bondscoach Danny Blind oogde de ploeg van De Boer, wiens (tactische) keuzes zeer ongelukkig uitpakten. Marten de Roon (boven Ryan Gravenberch én Davy Klaassen) zorgde voor weinig voetbal, Kenny Tete bracht aanvallend weinig en de restverdediging was ronduit dramatisch. Voorafgaand aan de tweede goal was Turkije na een nieuwe Oranje-corner er met meer aanvallers uit dan er nog verdedigers stonden. Het zijn argumenten waarop de bondscoach terecht veroordeeld kan worden, net zozeer als het feit dat Nederland veel te weinig creëerde.

En zoals de Wet van Murphy voorschrijft ging dan ook echt alles mis, want toen De Ligt op slag van rust de aansluitingstreffer leek binnen te koppen, keurde Michael Oliver het doelpunt niet goed. Zonder VAR en doellijntechnologie kon de leidsman en diens assistent niet worden overruled, waardoor Oranje op de grote achterstand bleef staan. En die achterstand werd meteen na de pauze – waarin De Boer ondanks de achterstand niet eens wisselde – ook nog eens groter: Hakan Calhanoglu schoot binnen luttele seconde van grote afstand raak (3-0).

De druk op De Boer neemt na dit verlies dan ook ongetwijfeld toe. Met Letland en Gibraltar in het vooruitzicht kan de coach qua resultaat geen buil meer vallen, maar met het broze vertrouwen bij zijn aanstelling, dit dramatische resultaat en dito keuzes en het feit dat Peter Bosz weer vrijgekomen is – ondanks dat ook hij inmiddels een flinke smet opgelopen heeft – zal de publieke opinie verder doen roepen om een nieuwe bondscoach. Onwaarschijnlijk dat dát nog voor het Europees kampioenschap zal gebeuren, maar voor het WK in Qatar is dat natuurlijk een heel ander verhaal. Al zal de vraag voorlopig zijn of Oranje dat toernooi wel gaat halen, mét of zonder statement.

Beoordelingen volgen morgen in het Oranje-rapport