Het nieuwe Brazilië van bondscoach Dunga heeft de eerste prijs binnen. Een jaar na het naar Braziliaanse begrippen desastreus verlopen WK in Duitsland, waarin de oude ploeg van bondscoach Parreira in de kwartfinale sneuvelde, won de sterk vernieuwde ploeg van Dunga ten koste van Argentinië de Copa America. Over het gehele toernooi had Argentinië een veel betere indruk gemaakt dan Brazilië, maar in de finale waren de Goddelijke Kanaries de beste: 3-0.

Eigenlijk bestond er het hele toernooi geen twijfel over: Argentinië zou deze editie van de Copa America winnen. De formatie van coach Basile legde in Venezuela ronduit indrukwekkend voetbal op de mat en reeg achtereenvolgens de Verenigde Staten (4-1), Colombia (4-1), Paraguay (1-0), Peru (4-0) en Mexico (3-0) aan de zegekar. Vijf duels, vijf overwinning, met een gemiddelde van drie doelpunten per wedstrijd. De Argentijnen waren een klasse apart en leken af te stevenen op de vijftiende Zuid-Amerikaanse titel in haar historie.

Natuurlijk moest de ploeg in de finale nog wel even afrekenen met aartsrivaal Brazilië, maar gezien het beeld van de afgelopen weken mocht dat eigenlijk geen probleem vormen. Tegenover de indrukwekkende serie van Argentinië steken de resultaten van Brazilië dit toernooi immers nogal schril af. De openingswedstrijd werd kansloos verloren van Mexico (2-0), waarna de ploeg ook tegen Chili (3-0) en Ecuador (1-0) allesbehalve overtuigd voor de dag kwam. De kwartfinale, wederom tegen Chili, werd weliswaar een ware voetbalshow (6-1), maar in de halve finale bracht Uruguay de ploeg van Dunga naar de rand van de afgrond. Het werd 2-2, waarna Brazilië de strafschoppen iets beter nam.

Vrijwel niemand rekende er dan ook op dat Brazilië Argentinië zou kunnen afhouden van de titel, maar in Maracaibo kreeg de ploeg hulp uit onverwachte hoek. De Argentijnse verdediger Ayala, normaal gesproken toch het toonbeeld van scherp en agressief verdedigen, stond in de vijfde minuut te slapen toen Julio Baptista in balbezit kwam. De spits van Real Madrid mocht de bal zomaar aannemen en voor zijn rechtervoet leggen en passeerde doelman Abbondanzieri vervolgens met een prachtig schot in de verre hoek.

Dit vroege doelpunt maakte het karwei voor Argentinië een stuk lastiger, maar de ploeg liet zich niet uit het veld slaan. Via Riquelme leken de Argentijnen al snel op 1-1 te komen, maar het schot van de spelmaker spatte uiteen op de paal. Een kwart wedstrijd later was diezelfde Riquelme wederom dicht bij een treffer, maar ditmaal plukte de Braziliaanse doelman Doni de inzet van de middenvelder uit de hoek. Argentinië bepaalde in deze fase van de wedstrijd het spel, maar Brazilië loerde op de counter. Nadat enkele gevaarlijke uitbraken eerder al op niets uitliepen, was het in de veertigste minuut opnieuw Ayala die de Brazilianen een handje hielp. De verdediger, die deze week een contract tekende bij Real Zaragoza, schoof een voorzet van Dani Alves achter zijn eigen keeper.

Met deze 2-0 voorsprong op zak speelde Brazilië, met verdediger Alex in de basis, een gewonnen wedstrijd. Toen invaller Dani Alves er vervolgens na een haarscherpe counter 3-0 van maakte, was het duel definitief beslist. Brazilië liet zich deze zege niet meer ontnemen. Het leverde hiermee het bewijs dat het ook met tot voor kort relatief onbekende spelers als Vagner Love (CSKA Moskou), Elano (Shakhtar Donetsk), Josué (São Paulo), en zonder sterren als Ronaldo, Kaka, Ronaldinho, kon winnen. En dat de koers die Dunga een jaar geleden inzette weliswaar niet altijd leidt tot goed voetbal, maar dat je er wel prijzen mee kan pakken. Bij Dunga draait het om het collectief, niet om hoogstandjes van individuën. Dat is soms even wennen voor de Brazilianen, zoals eerder dit toernooi bleek, maar op het moment suprème stond de ploeg er. En dus is de achtste Zuid-Amerikaanse titel voor de Brazilianen een feit.