EK-weblog: over de buckelpiste naar Krakow

“Full?” Het deed de pompbediende van een jaar of zestig duidelijk moeite om het enige Engelse woord dat hij waarschijnlijk kende, uit zijn mond te krijgen. Maar inderdaad, full ja. Gooi maar vol die auto, we moeten nog een stukje. Vanaf de Poolse grens, waar we waren, is het namelijk nog een kilometer of 450 naar Krakow.

En dat konden wel eens 450 heel lange kilometers worden, dachten we op dat moment. Met collega Wout was ik rond acht uur 's ochtends vertrokken richting Krakow. We hoopten nog dezelfde avond aan te komen, het liefst ergens rond een uur of acht. De reis ging prima, op een aantal korte Baustelle's in die Heimat na. Autorijden in Duitsland is namelijk geen straf, hoe duf de wegen door Oost-Duitsland ook zijn. Bomen aan de ene kant, bomen aan de andere kant: van het uitzicht hoef je het niet te hebben. Maar lekker doorrijden maakt een hoop, zo niet alles, goed.

Tot je in Polen aankomt. Niet lang nadat we Berlijn achter ons gelaten hadden, dook Polen op. Voor wie bang is de grens te missen: maak je geen zorgen. Zelfs als je als bijrijder in slaap gevallen bent, word je vanzelf wakker. De snaarstrakke Duitse Autobahn veranderde in een buckelpiste waar menig skiër zijn hart kon ophalen.

Toen in Polen de bewoonde wereld eenmaal begon, dus ongeveer 75 kilometer over de grens, was het asfalt weer zoals het hoort en veranderden de verlaten tankstations uit de jaren '60 in complexen met restaurants zoals je dat ook in Nederland zou kunnen zien. En kwamen we alsnog keurig rond 20.00 uur aan in ons huisje.

Onderweg zagen we tientallen mensen in een Pools shirt en vele auto's met een Pools vlaggetje. Het Europees kampioenschap leeft dus al wel in Polen en het land zal ongetwijfeld zijn beste beentje voor willen zetten om de komende weken een goede gastheer te zijn. Maar was het nou echt zo veel moeite geweest om die eerste 75 kilometer van het land even op te kalefateren om bezoekers te verwelkomen? Onderweg viel ons op dat de weg de andere kant op, dus het land uit, wél de hele route keurig geasfalteerd is. Misschien is Polen ons gewoon liever kwijt dan rijk.

Door: Roland Mather

Twitter: @rolandmather