De Wolf denkt op speciale dag aan zijn vader: "Gaat nooit meer weg"

Het is een memorabele dag voor Feyenoord-assistent John de Wolf. De oud-speler van de Rotterdammers viert zijn 59ste verjaardag. Een leeftijd die zijn vader net niet haalde.

"In 1989 nam ik direct contact op met mijn vader nadat de toenmalige technisch directeur Hans Kraay sr. me had verteld dat hij me naar Feyenoord wilde halen", begint De Wolf in Feyenoord Magazine. "Mijn vader barstte toen aan de telefoon in tranen uit en ik jankte met hem mee. Toen ik in 2019 weer werd benaderd door Feyenoord, toen om assistent-trainer te worden, zat ik samen met mijn vriendin Inge in de kamer en kon ik hem niet bellen. Hij is in 1999 op 58-jarige leeftijd overleden. Dat maakte het voor mij extra beladen. De belletjes naar mijn kinderen waren prachtig, maar als die ouwe van mij dit nog had geweten… Dan was-ie nog trotser op me geweest."

De Wolf ziet Feyenoord en zijn vader niet meer los van elkaar. "Feyenoord is voor mij de treinreis vanuit Schiedam naar station Rotterdam Stadion. De hand van mijn vader vasthouden, pepermuntje in m'n mond en richting die kolkende, grote Kuip. Dat blijft voor eeuwig een mooie herinnering. Nu nog krijg ik kippenvel als ik over de Brienenoord rijd en ik aan de rechterkant De Kuip zie liggen. Dat klinkt misschien overdreven, maar dat heb ik echt en dat gaat ook nooit meer weg. Dat gevoel koppel ik heel sterk aan mijn vader. Ik denk mede daardoor nog heel vaak aan hem."

Lees ook: Slot legt uit waarom hij zo blij is met De Wolf als assistent

De moeder van De Wolf leeft wel nog, alleen lijdt ze aan Alzheimer en woont ze al twee jaar op een gesloten afdeling. "Ze is vrolijk, maar herkent me inmiddels niet meer. Dat is een hard gelach", begint De Wolf. Maar ook bij haar blijft de oud-international de herinneringen koesteren. "Kwam ik om drie uur 's nachts thuis terwijl ik om twee uur thuis had moeten zijn? Dan zette zij de klok een uur terug, zodat mijn vader – mocht hij wakker worden ­– zou denken dat ik op tijd was. Ik heb nog nooit onenigheid met mijn moeder gehad. Wij hadden een heel goede band en daarom is het nu extra pijnlijk om haar te zien aftakelen."