Na de winst op San Marino (0-5) heeft Oranje ook de tweede wedstrijd op weg naar het EK van 2012 winnend afgesloten, maar overtuigend ging dat niet. Tegen Finland kwam de ploeg van coach Bert van Marwijk binnen een kwartier op een 2-0 voorsprong, maar daarna was de koek op. De bezoekers kwamen terug tot 2-1 en Oranje mocht van geluk spreken dat de gelijkmaker vervolgens uitbleef.

{image[272943][left-half][]}Ondanks de zege is Nederland de koppositie in de groep kwijt. Zweden, dat met 6-0 van San Marino won, is Oranje op doelsaldo voorbij. Volgende maand, als Zweden naar de ArenA komt, zal duidelijk worden welk land het sterkste is. Vier dagen daarvoor moet Nederland naar Moldavië, dat vorige week verrassend te sterk was voor Finland.

Niets wees er aanvankelijk op dat Nederland het dinsdag lastig zou gaan krijgen tegen diezelfde Finnen. Sterker nog, na een kwartier lonkte een monsterscore. Door twee treffers van Klaas-Jan Huntelaar, een rake kopstoot en een benutte strafschop, stond het toen namelijk al 2-0. Een makkelijk avondje lag in het verschiet, maar blijkbaar dacht ook Oranje dat de buit al binnen was. De rest van de eerste helft bakte de thuisploeg er namelijk helemaal niets meer van.

{image[272945][right-half][]}Nadat Mikael Forssel twee minuten na de 2-0 van Huntelaar uit een corner de aansluitingstreffer binnen kopte, regende het kansen voor de bezoekers uit Scandinavië. Maar liefst vier grote kansen wist Finland in de rest van het eerste bedrijf te creëren en Oranje mocht doelman Maarten Stekelenburg dankbaar zijn dat een gelijkmaker uitbleef. Mika Vayrynen en Forssel mochten ieder twee keer aanleggen voor de 2-2, maar telkens zette Stekelenburg een voet dwars.

Pas na rust, met vermoedelijk een donderspeech van Van Marwijk, pakte Oranje de draad weer een beetje op. Het meest gevaar kwam vanaf rechts, waar de ijverige Ibrahim Afellay regelmatig langs zijn tegenstander snelde. Aan de andere kant van het veld deed Rafael van der Vaart weinig goed. Hij moest het veld breed houden, maar die rol is eigenlijk niets voor hem. Hij kneep te vaak naar binnen en het was merkwaardig dat Van Marwijk niet een pure linksbuiten als Eljero Elia, maar de middenvelder van Tottenham Hotspur opgesteld had als vleugelaanvaller. Pas na een uur had de coach genoeg gezien en bracht hij Elia in de ploeg voor Van der Vaart.

Met Elia kwam er iets meer schwung in de ploeg, maar het gevaar van de gelijkmaker bleef bestaan. Zo ver liet Oranje het, als vice-wereldkampioen, echter niet komen. De verdediging bleef in het restant van de wedstrijd gesloten en kansen zoals in de eerste helft, kregen de Finnen niet meer. Hoogtepunten waren schaars in de tweede 45 minuten. Alleen de entree van Ruud van Nistelrooy, tien minuten voor tijd, was prachtig. Hij werd getrakteerd op een staande ovatie, maar kwam niet tot scoren.