Memphis Depay vierde zijn goal in de wedstrijd tegen Australië met Robin van Persie. Dat was deels toeval ("Ik wist niet waar ik naartoe moest lopen", zei de PSV'er), maar deels niet. Depay gaf na de wedstrijd aan dat hij veel aan Van Persie heeft, vooral buiten het veld. Van Persie helpt, praat met hem en geeft tips.

Hetzelfde geluid kwam anderhalve week geleden naar voren tijdens een interview dat ik had met Stefan de Vrij. De jonge verdediger benadrukte, zonder dat ik er naar vroeg, hoe belangrijk Van Persie voor hem is. "Robin zei laatst tegen me: "Stefan, als ik een bal aangespeeld krijg met jou in mijn rug, weet ik dat ik geen trap of duw krijg." Dat klinkt misschien simpel en het is de eerste keer niet leuk om te horen, maar ik ben er echt mee aan de slag gegaan. Als Robin nu tijdens een training de bal krijgt, zet ik even dat blok. "Hé shit", roept hij dan. Geweldig dat zo'n speler je zo probeert te helpen, ik leer dat ontzettend veel van", sprak de Feyenoorder.

Toen bondscoach Louis van Gaal een jaar geleden bekendmaakte dat Robin van Persie de nieuwe aanvoerder van Oranje was, leek me dat zo'n beetje de slechtst denkbare beslissing. Hoe kon iemand die een jaar eerder, tijdens het EK, alle fatsoensnormen aan zijn laars lapte door de media het hele toernooi niet te woord te staan, nu het uithangbord van deze selectie worden? Bovendien kliekte Van Persie tijdens het EK vooral samen met zijn maatjes Ibrahim Afellay en Khalid Boulahrouz, echt bezig met het groepsproces leek hij niet. Totaal niet.

De Van Persie van nu lijkt, van buitenaf, een heel ander mens dan de Van Persie van 2012. Dit toernooi toont hij zich de perfecte aanvoerder door zijn jonge teamgenoten te helpen en steun te bieden en uitermate charmant alle media te woord te staan. Vrijdag schoof hij aan voor een persconferentie in Rio de Janeiro en welke (soms bizarre) vraag hij ook kreeg, Van Persie gaf een antwoord waar de betreffende journalist dolgelukkig mee was.

Misschien heeft Van Persie het gevoel dat hij iets goed te maken heeft ten opzichte van zijn medespelers en de media, na zijn optreden in 2012. Misschien komt het door zijn doelpunten tegen Spanje en Australië, waardoor de druk om eindelijk belangrijk te zijn op een groot toernooi er bij hem af is. En misschien komt het wel door de band om zijn arm, die Van Gaal hem gegeven heeft. Eén ding is zeker: we zien dit wereldkampioenschap de Van Persie die we allemaal zo graag willen zien: als sieraad en uithangbord van het Nederlandse voetbal.

Door: Roland Mather

Twitter: @rolandmather