Het is vandaag precies twintig jaar geleden dat de aanslagen in New York plaatsvonden. Arnold Bruggink herinnert zich die dag alsof het gisteren was. De reactie van Mateja Kezman op de gebeurtenis staat hem ook nog goed bij.

Op 11 september 2001 vlogen gekaapte passagierstoestellen in de Twin Towers in New York en het Pentagon bij Washington. Daarbij kwamen bijna 3.000 mensen om het leven. PSV moest die dag in de voorronde van de Champions League in actie komen tegen FC Nantes. "Onze trainer Eric Gerets heeft ons allemaal één voor één gevraagd of we wilden spelen. Iedereen zei 'ja'. Daar heb ik nog lang spijt van gehad", vertelt Bruggink tegenover de NOS. "Elk jaar word ik wel een keer herinnerd aan die dag in 2001. Het is zo'n dag die je het liefst wil vergeten. Maar ik weet het allemaal nog, alsof het gisteren was."

Via André Ooijer kreeg Bruggink te horen wat er op dat moment gebeurde in New York. "Hij was niet meegereisd met ons. We keken ook wel een beetje op dat hij belde. 'Je moet nú de tv aanzetten zei hij", gaat de voormalig voetballer verder. "Binnen een minuut zaten we met zijn allen te kijken naar die beelden uit Amerika. En je merkte meteen dat het iets deed met de spelers. Teneergeslagen, verdoofd, hoe je het ook noemen wil."

Maar niet alle PSV'ers waren onder de indruk van de aanslagen. "Het klopt wel dat sommige spelers minder aangeslagen waren dan anderen. Ik weet nog dat jongens als Kezman, Joeri Nikiforov en Giorgi Gakhokidze tijdens de sportmaaltijd gewoon aan het lachen waren. Zij vertoonden eigenlijk normaal gedrag, maar bij ons aan tafel heerste een grafstemming. En dat botste, ja", aldus Bruggink, die weerspreekt dat Kezman dansend over de gang ging.

"Later heb ik nog weleens met Kezman gesproken over die dag", gaat Bruggink verder. "Hij legde uit hoe hij het beleefd had. Hoe hij als jonge voetballer van Partizan Belgrado moest wegduiken voor de Amerikaanse bommenwerpers, die de oorlog in Kosovo wilden beslechten door de Servische hoofdstad te bombarderen. Een koekje van eigen deeg, zo voelde het voor hem. Ik zit zo niet in elkaar, maar ik kon hem ook wel begrijpen."