Van geschenk uit de hemel tot persona non grata

Het was 16 augustus 2010 en de zon brak door in Arnhem. Onder grote belangstelling van de media werd Merab Jordania gepresenteerd als nieuwe eigenaar van Vitesse. "Deze dag, 16 augustus 2010, is een feestdag voor alle supporters van Vitesse. Alle lichten die op rood stonden, staan vanaf nu op groen", jubelde Maasbert Schouten, de man die als voorzitter het stokje overdroeg aan de Georgiër.

De als een kind zo blije Schouten kwam woorden tekort om te beschrijven hoe belangrijk de komst van Jordania voor Vitesse was. "Een geschenk uit de hemel", noemde hij de Georgiër. Jordania liet weten veel te willen investeren in de club. "Ik heb in mijn leven veel geld verdiend door jonge spelers voor veel geld te verkopen. Nu wil ik mijn geld uitgeven. Hoeveel geld ik in Vitesse ga steken? Zo veel als noodzakelijk is om de club te helpen." Schouten vulde aan: "We willen kampioen worden en Merab rust niet, voordat dat gelukt is."

Pas in het seizoen 2011/2012 werd duidelijk dat Jordania Vitesse inderdaad vooruit hielp. De ploeg wist zich via de play-offs te plaatsen voor Europees voetbal en in november werd gestart met de bouw van een nieuwe trainingsaccommodatie op Papendal. Vitesse ging vooruit, stapje voor stapje. Die lijn werd een seizoen later doorgetrokken en lange tijd leek de droom van Jordania, namelijk kampioen worden, uit te gaan komen. Tot een aantal weken voor het eind van de competitie deed Vitesse volop mee in de strijd om de titel. Het kampioenschap werd uiteindelijk niet behaald, maar niemand lachte meer om Jordania en zijn plannen. In drie jaar tijd was de Georgiër erin geslaagd om van Vitesse een topclub te maken, een ploeg die zich kon mengen in de titelstrijd.

Vitesse begon het seizoen 2013/2014 als titelkandidaat en presteerde onder de nieuwe coach Peter Bosz prima. Maar ineens was daar in oktober, ruim drie jaar na de dag waarop Merab Jordania liet weten 'heel lang bij Vitesse te willen blijven', een persbericht.  Hij had zijn aandelen overgedragen aan Alexander Chigirinsky.

Door: Roland Mather