Daley Blind speelde vrijdag tijdens de afstraffing van het Nederlands elftal in Parijs zijn honderdste interland. In het Algemeen Dagblad blikt de 33-jarige verdediger van Bayern München terug op een aantal hoogte- en dieptepunten uit zijn Oranje-loopbaan. 

De gedachten van Blind gingen onder meer terug naar 6 september 2015. Oranje verloor die dag een EK-kwalificatieduel in en tegen Turkije met 3-0. Mede daardoor wist de ploeg van toenmalig bondscoach Danny Blind zich niet te plaatsen voor de eindronde in Portugal. "Een avond dat alles mis ging. Het was ook van mij persoonlijk een van de slechtste interlands", zegt Blind junior bijna acht jaar na dato. "Of het klopt dat ik 's nachts nog bij mijn vader op de hoteldeur heb geklopt om excuses aan te bieden? Ja, dat klopt, ja. Ik trok het me erg aan, voelde me verantwoordelijk. Hij werd er als bondscoach op aangekeken, terwijl wij hadden gefaald."

Amper een jaar eerder hadden vader en zoon Blind juist nog een fraai record op hun naam weten te zetten op het WK in Brazilië. "Wat ik later hoorde was dat wij dat WK als vader-zoon het record braken van Cesare en Paolo Maldini. Die waren met Italië ooit als staflid en speler tot in de kwartfinales van een WK geraakt, bij het WK van 1998. Wij gingen daar nu overheen met een halve finaleplek en daarna dus plek drie. Het is geen record dat snel weer verbroken zal worden. Leuk toch?"

Blind scoorde op dat toernooi in Brazilië één van zijn drie Oranje-treffers in de troostfinale, die Nederland met 3-0 won van het gastland. Toch bewaart hij vooral warme herinneringen aan het eerste duel, de 5-1 zege op regerend kampioen Spanje. "Ik heb het al vaker gezegd: die voorzet op Van Persie met zijn duikkopbal, die heeft mijn hele leven veranderd", zegt Blind. Hij was die dag niet alleen bij de gelijkmaker de aangever. "Minder bekend is dat ik ook een tweede assist had die avond. Was ook geen verkeerde bal, al zeg ik het zelf, haha. En belangrijk, want vlak na rust maakte Arjen Robben er de 2-1 uit."