Vanuit een ooghoek zag ik het ineens. Hulpverleners in een geel hesje, die achter het doel van FC Barcelona-keeper José Manuel Pinto op en neer renden en wilde armgebaren naar elkaar maakten. Mijn eerste gedachte was, om heel eerlijk te zijn, dat er misschien ergens in of buiten de Amsterdam ArenA een knokpartij geweest was. Dat is namelijk meestal het geval, als je stewards in een willekeurig voetbalstadion in volle vaart ergens heen ziet rennen. Of misschien was er iemand op de tribune onwel geworden.

Plotseling zag ik, vanaf de eerste ring, een supporter de betonnen gracht in springen. Hij deed het voorzichtig, hield zich vast aan de muur en liet zich langzaam zakken. Toen hij op de grond gekomen was, knielde hij. Bij wat, zag ik niet. Tot ik, vanaf mijn plek op de perstribune op de tweede ring, een man zag liggen. Binnen enkele seconden was de man omringd door hulpverleners, die nog altijd wilde armgebaren maakten naar collega's.

Nog altijd had ik geen idee wat er aan de hand was en hoe ernstig het was. Tot Danny Hoesen de 2-0 voor Ajax maakte. Iedereen juichte, behalve de fans achter het doel van Pinto. Daar zit de F-Side, een groep fanatieke supporters. Fans waarvoor Ajax veel meer is dan een club en voetbal veel meer is dan een spelletje. Hun club maakte de 2-0 in een belangrijke wedstrijd tegen één van de beste clubs ter wereld. Dat zou normaal gesproken leiden tot de overtreffende trap van euforie, maar nu keek iedereen vooral naar de gracht.

Ook toen de tweede helft begon, nadat de man per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd was, was de sfeer in het stadion raar. Het was stil. Tot halverwege de tweede helft, toen er plotseling weer gejuich opging in de F-Side. Mijn eerste gedachte was dat iemand in het vak misschien een berichtje gekregen had van iemand in het ziekenhuis. 'Hij is buiten levensgevaar', had er in kunnen staan. Of, in dit geval misschien eerder, een tekst als 'komt goed hier. Al 3-0?'. Het leek er op dat zo'n bericht de fans bereikt had, want ineens kolkte de ArenA weer. Het was precies het zetje in de rug dat Ajax nodig had om met tien man overeind te blijven tegen elf Catalanen.

Helaas bleek later, na de wedstrijd, dat er geen goed nieuws gekomen was. De F-Side ging weer als één man achter Ajax staan, omdat het zich realiseerde dat de club ze in deze fase van de wedstrijd meer dan ooit nodig had. Dit, juichen voor je team terwijl je eigenlijk wil treuren om een vriend, moest even.

Direct na de wedstrijd ging het gerucht dat de man dood was. Een gerucht waarvan je je altijd afvraagt hoe het in vredesnaam de wereld in kan komen. Eén of meerdere mensen moeten dus, zonder enige vorm van bevestiging, op Twitter of internet gezet hebben dat hij overleden was. Waarom? Misschien om retweets of likes te scoren, want daar gaat het tegenwoordig allemaal om. Desnoods ten koste van een man die om zijn leven vecht.

Op dit moment is alleen duidelijk dat de man met ernstig hoofdletsel in het ziekenhuis ligt, meer niet. Of hij het haalt en hoe zijn toestand exact is, zal waarschijnlijk de komende uren of dagen duidelijk worden. Laten we, als voetballiefhebbers, alsjeblieft hopen dat het meevalt. Zodat de man binnenkort weer gewoon zijn club kan toejuichen, samen met de F-Side. Zoals het hoort. Want nog nooit was een stilte zo oorverdovend.

Door: Roland Mather