'Marokkanen zijn altijd Marokkanen, tot ze heel goed kunnen voetballen'

Marokkaanse voetballers die in Nederland geboren zijn, hoeven zich volgens Sjoerd Mossuou niet oneindig dankbaar op te stellen richting hun geboorteland. Dat stelt hij in zijn wekelijkse column in het Algemeen Dagblad. Mossou beschrijft zijn blik op de houding ten opzichte van Marokkaanse voetballers die in Nederland geboren zijn, die volgens hem een hypocriet component bevat.

'Zouden ze 'ons' niet wat dankbaarder moeten zijn? Ze hebben toch 'hier' hun geweldige opleiding genoten? Bij dit soort Johan Derksen-retoriek bel ik vaak met dezelfde Marokkaanse vriend, die de dingen altijd heel helder uitlegt', begint Mossou. De analist beschrijft aan de hand van een anekdote een voor hem typisch voorbeeld van hoe Marokkaanse voetballers behandeld worden. 'Je bent een kind van Marokkaanse ouders, geboren in Nederland. Ook al ben je misschien getogen in Dronten of Huizen, je wordt vrijwel overal en altijd als 'Marokkaantje' beschouwd. Op school, bij het uitzendbureau, bij de discotheek, op straat. Oneindig vaak word je over dezelfde kam geschoren – en niet alleen jij. Ook je vrienden, je broertjes, je zusjes.'

'Maar toevallig kun jíj erg goed voetballen', gaat Mossou verder. 'Zó goed, dat je misschien wel het Nederlands elftal kunt halen. Plots verandert de context van je bestaan. Jij, de geweldige voetballer, mag Nederland wel wat dankbaarder zijn, vriend.' Mossou is het met deze retoriek oneens. 'Hoezo wil jij voor Marokko spelen? Je bent toch in Leiderdorp of in Rotterdam geboren? Je bent verdorie toch in Nederland 'opgeleid'? Ofwel, zo zei mijn vriend, en hij chargeerde bewust een beetje: Marokkanen zijn altijd Marokkanen, tot ze heel goed kunnen voetballen. Dan moeten het opeens Nederlanders zijn.' Dit vindt Mossou onzin en hij prijst vooral de omgeving van de voetballers. 'Dus nee. Natuurlijk hoeven al die Marokkaanse voetballers hun land van geboorte niet oneindig 'dankbaar' te zijn. Ja, hun geweldige jeugdtrainers wellicht, hun lieve leraren, maar dan net zo goed hun fantastische ouders of hun geweldige vrienden.'

Teamspirit Marokko een hecht collectief

Hoewel er in het recente verleden kritiek klonk op het aantal Marokkaanse voetballers dat andere geboortelanden kent, beschouwt Mossou dit als een sterkte. 'Juist dit geweldige team is een afspiegeling van die moderne wereld. Een keeper uit Montreal (Yassine Bono, red.), een sterspeler uit Madrid (Achraf Hakimi, red.), een spelmaker uit Dronten (Hakim Ziyech, red.) en een dribbelaar uit Parijs (Sofiane Boufal, red.): een groot deel spreekt niet eens Arabisch, een ander deel amper Engels, maar geen collectief zo hecht als dit Marokkaanse elftal. Een team dat niet gevangen zit in landgrenzen, niet in taal, maar dat voetbalt met hart en ziel', besluit Mossou.