“Hij staat er weer, hij staat altijd op de goede plaats.” Zoiets riep de commentator van de NOS bij de samenvatting van AC Milan-Real Madrid, nadat Filippo Inzaghi de gelijkmaker binnengekopt had. Of nou ja, gekopt: na een blunder van Iker Casillas tolde de bal richting doelmond en half vallend gaf Superpippo het laatste zetje.

Superpippo vierde zijn doelpunt zoals hij al zijn doelpunten viert: de armen gingen gespreid en hij ging, rennend richting cornervlag, helemaal uit zjn dak. Dat zijn doelpunt min of meer toeval was en dat hij alleen nog maar een zetje van amper een meter hoefde te geven, maakte niet uit. Pippo juichte alsof hij zojuist in zijn eentje de hele Real-defensie te kijk gezet had. Even later maakte hij er nog eentje, ditmaal ruim een meter buitenspel. Ook dat maakte Superpippo niet uit. Hop, weer een goal.

{image[252853][right-half][]}Het was een beetje hetzelfde als in de Champions League-finale van 2007 tegen Liverpool. Bij een stand van 0-0 stond Superpippo een beetje te lummelen in de muur van Liverpool, toen een teamgenoot een vrije trap richting het Engelse doel vuurde. Of het per ongeluk was zullen we in het midden laten, maar Inzaghi kreeg de bal tegen zijn teen: 1-0. We hadden tien herhalingen nodig om te zien of Inzaghi de bal wel of niet aangeraakt had, maar de spits was zijn feestje al lang aan het vieren. Met armen gespreid rende hij het veld over. Hij, Superpippo, had het weer gedaan. Even later maakte hij ook de 2-0.

Superpippo is een fenomeen. Hij is Europees topscorer aller tijden van AC Milan en bovendien maakte geen enkele speler meer goals in Europese toernooien, dan hij. Gerd Müller, Marco van Basten, Raúl: niemand is zo productief als Superpippo.

{image[253833][left-half][Filippo Inzaghi]}Ongelooflijk, want wat is nu eigenlijk zijn specialiteit? Heel snel is hij niet, hij heeft geen verwoestend schot, geen individuele actie en er zijn overal in Europa ook wel betere koppers te vinden. Er is bovendien wel eens gezegd dat Inzaghi tijdens trainingen niet mee mag doen met rondo’s, omdat er anders voor zijn teamgenoten niets aan is: dan staat Superpippo, met zijn gebrekkige techniek, altijd in het midden. De buitenspelregel snapt hij ook niet helemaal. “Ik denk dat Inzaghi ook buitenspel geboren is”, verzuchtte Sir Alex Ferguson ooit, nadat Inzaghi in een wedstrijd tegen Manchester United de schouderspieren van de assistent-scheidsrechters flink op de proef gesteld had.

{image-old[26401][right-half][]}Superpippo kan eigenlijk maar één ding: op de goede plaats staan en scoren. Soms per ongeluk, soms buitenspel, soms struikelend en vaak vanaf minder dan vijf meter afstand. Hoe hij het doet, weet niemand. Hij is al 37 jaar, maar scoorde tegen Real gewoon weer twee keer. En ook al is hij zometeen 43 jaar, dan scoort hij nog steeds. Vallend, met zijn kleine teen, buitenspel of een combinatie van die drie: Superpippo krijgt de bal er altijd in.

Gelukkig maar dat er zulke voetballers zijn. Je hoeft geen techniek van Messi, of Ronaldo te hebben om te slagen, bewijst Superpippo. Ieder jeugdvoetballertje die niet de beste van zijn ploeg is hoeft niet te wanhopen, dat is Superpippo waarschijnlijk ook nooit geweest, ook niet in zijn dagen bij Piacenza en SC Leffe. Gewoon veel buitenspel lopen, niet meeverdedigen, wachten op je kans en keihard juichen als je scoort, al is het per toeval: het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld te zijn.

Roland Mather

Hoofdredacteur FCUpdate.nl