De op handen zijnde transfer van Manfred Ugalde, die FC Twente gaat verruilen voor Spartak Moskou, lokt zoals verwacht de nodige kritiek uit. Algemeen Dagblad-columnist Thijs Zonneveld heeft in ieder geval geen goed woord over voor de Tukkers, die ondanks de oorlog in Oekraïne zwichten voor de miljoenen die richting de clubkas vloeien door de overstap van de Costa Ricaan.

Allereerst richt Zonneveld in zijn column zijn pijlen op de speler zelf. "Dat Manfred Ugalde zelf naar Moskou wil verhuizen is al onbegrijpelijk, maar met roebeltekens in je ogen is het blijkbaar moeilijk om de waarheid te zien", leest het. "Het arme kereltje zit straks in de hoofdstad van een land in oorlog, in een dictatuur waar mensenlevens niets waard zijn, bij een club die bezit is van een oliemaatschappij (Lukoil), waarvan de bestuurders om de haverklap uit een hotelraam vallen", vervolgt Zonneveld.

Dat naast Ugalde ook FC Twente bereid is mee te werken noemt de wielrenner en journalist 'nog een stukje verdrietiger'. "Kom niet aan met het argument dat Twente ook maar een commerciële onderneming is. Dat was het een paar jaar terug ook niet, toen de club moest worden gered door de gemeente", schampert Zonneveld. Toch ziet hij dat de Tukkers niet de enigen zijn in de sportwereld die zaken willen doen met Rusland en zijn bondgenoten; zo stipt hij aan dat er een Wit-Russische tennisster, Aryana Sabalenka, tot de finale van de Australian Open is doorgedrongen. Daarnaast mogen Russische en Wit-Russische sporters komende zomer ook deelnemen aan de Olympische Spelen in Parijs, zo besloot het IOC in december, zij het onder een 'neutrale vlag'.

"Het is een normalisering van een situatie die niet normaal is. Politiek en sport moeten gescheiden blijven, blablabla, oneerlijk voor individuele Russische atleten, blablabla - de argumenten zijn telkens dezelfde", fulmineert Zonneveld verder. "Maar ga dat zeggen tegen de Oekraïense sporters die de afgelopen twee jaar zijn omgekomen, die de hele winter in de loopgraven hebben gelegen om hun land en hun naasten te verdedigen, wiens sportcomplexen zijn kapotgebombardeerd en wiens olympische dromen slechts echo’s zijn uit een parallelle werkelijkheid", vervolgt de journalist. "Voor hen is de boodschap van het IOC, de tennistoernooien, de bokswedstrijdjes, van Twente en van Manfred Ugalde telkens dezelfde. Een dikke middelvinger", besluit Zonneveld.