Het eerste halfjaar van Jeffrey Bruma bij VfL Wolfsburg zit erop en de international houdt gemengde gevoelens over aan zijn eerste maanden in Duitse dienst. De verdediger heeft zich moeiteloos aangepast bij zijn nieuwe club en is altijd basisspeler, maar met de club zelf ging het absoluut niet lekker in de eerste seizoenshelft. Toch ziet Bruma de komende periode positief tegemoet.

Twee seizoenen geleden werd Wolfsburg nog tweede in de competitie, dit seizoen gaat het uiterst moeizaam. De club sluit de eerste seizoenshelft af als nummer dertien. "We verloren twee keer een wedstrijd in de laatste minuten", blikt Bruma terug in De Telegraaf. "Toen zakte de moed bij iedereen in de schoenen. Het vertrouwen was weg, maar gelukkig is het nu grotendeels terug. Als het minder gaat, moet je ook de borst vooruit steken en laten zien dat je karakter hebt. Dat hebben we gedaan."

Trainer Dieter Hecking werd al snel ontslagen, maar Bruma heeft zijn plaats in het elftal gewoon weten te behouden. "Ik ben een van de jongens die de taak hebben om het team te dragen en te leiden. Ik doe mijn best, maar dat gaat met vallen en opstaan. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om in een buitenlands team je stempel te drukken. Eerst moet je laten zien, dat je er zelf kunt staan, voordat je anderen ook aanwijzingen kunt geven. Dat heb ik nu wel gedaan, denk ik. Nu kan ik ook proberen de anderen mee te nemen en eraan bij te dragen, dat we elke pot scherp zijn en niet één keer in de vier weken."

Bruma, die 'zeker geen spijt heeft van zijn keuze' ziet dat het sportklimaat in Duitsland anders is dan in Nederland. "Hier moet je elke week op de toppen van je kunnen presteren. We trainen als beesten. Echt veel harder dan bij PSV. Soms is dat vervelend, maar we hebben er wel profijt van in de wedstrijden. Ik merk dat het harde trainen ook bij mij persoonlijk vruchten afwerpt. Ik ben een stuk fitter geworden", aldus Bruma, die hoopvol naar de tweede seizoenshelft toeleeft. "Natuurlijk zit de club in een mindere fase, maar ik speel veel en ik ga er vanuit dat we de weg omhoog hebben ingeslagen. Uiteindelijk willen we weer daar komen, waar we thuishoren en dat is de topzes."