Brandts temt zorgen: "Rwanda nu schoon land"

Net op het moment dat de trainerscarrousel tot stilstand gekomen leek, maakte Ernie Brandts deze week een onwaarschijnlijke transfer. De Achterhoeker (54) liet alles in Nederland achter om het avontuur aan te gaan in Rwanda. Daar gaat hij bij APR FC aan een ‘Afrikaanse topclub bouwen’. FCUpdate.nl sprak, enkele uren voordat hij het vliegtuig instapte, met hem over deze missie. 

De overstap naar het door genocide getekende land oogt opmerkelijk, maar Brandts is broodnuchter over zijn samenwerking met de elfvoudig kampioen van Rwanda. ”Ik zie het zelf niet als een verrassing”, vertelt de trainer, die een contract voor twee seizoenen heeft getekend bij de equipe uit de Rwandese hoofdstad Kigali. “Ik wilde gewoon weer aan de slag, het maakte me niet uit waar. Er wordt in heel de wereld gevoetbald, niet alleen in Europa. Het is nu Afrika geworden. Rwanda trok mij wel.”

“De stad (Kigali, red.) waar ik zit, is heel ontwikkeld. Er is van alles te doen en je kan er alle producten krijgen. Bovendien wordt er hard gewerkt aan de infrastructuur. Oké, als je buiten de stad komt, tref je wel armoede, maar dat is bijvoorbeeld in Zuid-Afrika ook het geval.” In 2020 moet Rwanda weer helemaal op de kaart staan, zowel op economisch als sportief vlak. Brandts hoopt daaraan zijn steentje bij te dragen.

Zelf gooide Brandts in 2008 al hoge ogen. Destijds leidde hij NAC Breda naar de derde plek in de Eredivisie. Ondanks die topprestatie sleepte hij daarna nog slechts bij één club een contract in de wacht. In Iran, bij Rah Ahan FC. Die stap werd door de publieke opinie eveneens als een enorme verrassing bestempeld. “Ook van Iran had iedereen een negatief beeld. Ze dachten dat daar kamelen over de weg liepen. Dat is natuurlijk niet zo. Je moet eerst ergens komen, voordat je erover oordeelt.”

Het is trouwens niet zo dat de oud-international van Oranje nergens anders naartoe kon. “Ik heb na NAC Breda genoeg aanbiedingen gehad, bijvoorbeeld uit België en Noorwegen, maar in sommige gevallen bleken de financiën een struikelblok. In andere gevallen werden we het niet eens over de contractduur. Zo hoefde ik tegen RBC alleen nog maar ‘ja’ te zeggen, maar dat contract was slechts voor zes of zeven maanden. Ik zocht echt iets voor de lange termijn.”