Een onzichtbare vijand. Zo noemt Theo Bos zijn ziekte, alvleesklierkanker, die in december vorig jaar bij hem geconstateerd werd. De voormalig verdediger blijft de strijd tegen zijn ziekte aangaan, al beseft hij dat het geen eerlijk gevecht is.

"Ik kan er niets aan veranderen", zegt hij in gesprek met RTV Rijnmond. "Je kunt dan twee dingen doen: hier aan de keukentafel zitten en wachten tot het mis gaat of genieten van elke dag ik die heb. Ik heb voor het laatste gekozen omdat ik denk dat dat mij het verst brengt. Ik wil geen slachtoffer zijn. Opgeven is zeker geen optie."

"Mensen zeggen dat je moet knokken, maar je weet niet waar tegen. Iets wat in je lichaam zit wat er niet hoort te zitten. Noem het een onzichtbare vijand. Ik weet wat het eindresultaat kan zijn. Dat probeer ik zo lang mogelijk uit te stellen. Misschien is dat een les voor mensen die gezond zijn. Zij staan 's ochtends op en ervaren het als normaal dat ze gezond zijn. Dat is dus niet normaal. Daar moet je blij om zijn."

Bos (47) neemt het leven zoals het is. "Ik denk dat de mentaliteit die je hebt gebruikt in je sportcarrière, je nu weer gebruikt. Ik ben altijd nuchter geweest en kan makkelijk relativeren. Dat is nog steeds zo, ook al gaat het nu over mijzelf. Ik denk niet dat ik kan leven en genieten van vandaag, als ik aan de dag van morgen denk. Dat probeer ik zo min mogelijk te doen. Ik hoop dat als ik morgen op sta, mij weer goed voel", stelt hij.

Toen de ziekte bij hem geconstateerd werd, was Bos trainer van FC Dordrecht. Dat is hij nog, op papier, nog steeds. "Het is mooi om te zien hoe de gehele club hiermee omgaat. Daarin is FC Dordrecht wel een topclub. Van een afstand probeer ik nog zo veel mogelijk invloed te hebben. Daarin laten ze mij heel vrij. Dat is fantastisch."