Bas Dost heeft geen seconde spijt gehad van het feit dat hij heeft bedankt voor het Nederlands elftal. De aanvaller zette een punt achter zijn interlandloopbaan op relatief vroege leeftijd (28), maar is blij dat hij destijds het besluit genomen heeft. “Nee, nooit”, reageert de sterke aanvaller op de vraag of hij er een moment spijt van heeft gehad.  

Inmiddels is Dost met zijn 33 jaar niet meer in beeld bij Oranje, maar op het moment dat hij besloot om zich niet langer beschikbaar te stellen, was hij een vaste stand-in bij het Nederlands elftal. “Kijk, ik snap heel goed dat Rafael van der Vaart zegt dat je als voetballer nooit moet bedanken voor Oranje. Zo dacht ik zelf ook altijd. Toen ik het mijn broer vertelde, vond hij het ook onbegrijpelijk. Alleen: er kan een moment ontstaan dat je je niet meer gelukkig voelt. Dat had ik bij het Nederlands elftal”, blikt Dost terug in het Algemeen Dagblad. 

“Ik miste een stuk respect, had het gevoel dat er lacherig over me werd gedaan”, vervolgt de aanvaller. “Niet door mijn ploeggenoten, overigens. Hoewel ik in die tijd topscorer van Sporting was, kreeg ik steeds het idee dat die prestatie door bondscoaches niet op waarde werd geschat. Zo van: ‘ach ja, het is maar Sporting’. Dat vrat aan me. Ik merkte dat er niet echt een plan met me was. Vaste pinchhitter zijn was ook prima geweest. Dat is óók een plan hebben met mij, dan kom ik met alle liefde uit voor Oranje. Maar die duidelijkheid miste ik.” 

En dus besloot hij om een punt te zetten achter zijn loopbaan, iets dat Luuk de Jong en Vincent Janssen recentelijk ook deden bij Ronald Koeman. Dat was ook de bondscoach die Dost belde om te zeggen dat hij stopte. “Als ik tijdens dat telefoongesprek alsnog het gevoel had gekregen dat Koeman me per se had willen houden, was ik misschien nog gaan twijfelen. Maar dat was niet het geval”, aldus de spits, die daarmee de bevestiging kreeg van wat hij al voelde. “Kijk, ik wil voetballen, daar heb ik als kind alles voor gedaan en gelaten. Dat gezeik eromheen, al die meninkjes van iedereen, de oud-voetballers die zich als analytici krampachtig aan die voetbalwereld blijven vasthouden om iets over jou te roepen. Logisch, hoor, het hoort erbij. Alleen: ik heb er niet zoveel mee. En juist bij Oranje, waar je voortdurend onder een vergrootglas ligt, heb je ermee te maken.” 

Vervelende persoonlijkheid
In het vraaggesprek is Dost ook erg kritisch op zichzelf. Hij geeft aan dat hij niet altijd de leukste persoonlijkheid was en een tijdlang niet goed tegen kritiek kon. “Ik ging zó in mezelf geloven dat ik geen enkele tegenspraak meer duldde”, hield Dost ook zichzelf een spiegel voor. “Ik werd een enge jongen. Triest eigenlijk, als ik er nu op terugkijk. Succes brengt niet altijd het beste in je naar boven. Echt, ik ben nu een veel leukere versie van mezelf.”