De stem van De Kuip

Als jonge verslaggever zat ik eens op de perstribune van FC Groningen. Even verderop klonk een bekende stem die iets opriep, vertrouwd en krachtig. Maar ik kon hem niet direct plaatsen. Het was een oudere man, met wat grijs haar aan de zijkanten. Het bleek Eddy Poelmann. Zijn stem had ik al vaak gehoord, zonder dat ik ooit wist wie hij precies was. En toch voelde het alsof ik hem kende.

Deze herinnering kwam terug toen ik vorige maand het eerbetoon zag aan Peter Houtman, de stadionspeaker van Feyenoord, die aan het eind van het seizoen zal stoppen. Hij heeft Alzheimer. Gelukkig voelt hij zich nog goed, zo gaf hij aan, maar zijn afscheid komt dichtbij. De supporters van FC Groningen lieten voor even de mooiste kant van het voetbal zien.  

Met Houtman vertrekt straks een mens, maar voor velen vooral ook een stem.

Een stem kan zich vastbijten aan herinneringen. Zoals je de stem van je partner kunt waarderen (meestal dan, behalve bij de terugkerende vragen over de vaatwasser of de was), raak je onbewust ook gehecht aan stemmen van commentatoren. Je hebt ze nooit gesproken, maar zo voelt het niet. De stem van Houtman is een publiek eigendom geworden, zeker in Rotterdam. Net als vroeger bij de presentatoren van het NOS journaal of De Wereld Draait Door.

Zo'n stem raakt verweven met momenten, zoals zondagmiddagen en doelpunten. Voor alle bezoekende fans van Feyenoord zal het daarom straks wennen zijn. Een ander geluid. Hij stopt niet omdat hij wil, maar omdat het moet. Zijn geest laat hem straks in de steek en uiteindelijk – hoe wrang ook – zijn stem.

Het omroepen van de basiself, de wissels, het gefluit erdoorheen als de tegenstander wordt aangekondigd. De winnende goal in blessuretijd. Kinderen die “Robin van Persie” nog eens omroepen vlak voor het slapengaan. De stem van Houtman draagt daar allemaal aan bij.

“Hé verrek, ben jij niet die stem van…” 

“Kun je nog eens die ene speler omroepen?” 

Houtman zal dit soort vragen ongetwijfeld nog vaak krijgen. Uit zijn mond klinkt dat nou eenmaal mooier dan uit je eigen. Zoals sommige stemmen dat nu eenmaal doen.

Sterkte voor iedereen in De Kuip, maar woensdag in zijn laatste wedstrijd tegen RKC Waalwijk eerst nog even genieten van die ene stem.

Jan-Willem Struik was tussen 2007 en 2015 redacteur bij FCUpdate. In deze jaren zat hij
bovenop wedstrijden en het nieuws. Tegenwoordig richt hij zich op korte columns, vaak met
een persoonlijke noot, die zich meer tussen de linies van het voetbal afspelen. Lees hier meer
verhalen op zijn blog.