EK-weblog: zoeken naar je vliegtuig in Kharkiv

De beste man in uniform keek een beetje nerveus. “Destination?”, riep hij vragend de bus vol Nederlandse journalisten in. Oftewel: waar moeten jullie naartoe? Naar Ibiza, werd geopperd door een jolige man achterin. Terug naar Amsterdam, riep een ander.

Dat Kharkiv niet gemaakt is voor toeristen, hadden we al wel gemerkt. Er rijden amper taxi's, niemand spreekt Engels en de helft van de mannen loopt in legeruniform. En die mannen voelen zichzelf zo belangrijk, dat ze zo flexibel als een houten plank zijn. Als je iets vraagt dat buiten het normale protocol valt, is het al snel niet mogelijk. Maar alles viel in het niet bij de paniek die woensdagnacht heerste op het vliegveld.

Voor Nederlandse media is voor iedere duel van Oranje een vliegtuig gecharterd om ons van Krakow naar Kharkiv en terug te brengen. Een oud propellervliegtuigje, om precies te zijn. Rond het duel met Denemarken ging dat prima. We hadden zowel heen als terug wat vertraging en het vliegtuigje ging traag, maar soit. We kwamen er.

Op de dag van Nederland-Duitsland was het echter gebeurd met het propellervliegtuigje. Hij was stuk, zo luidde de korte maar krachtige boodschap van onze reisleiders. Stuk, ja. En dus moest er in allerijl uit Bratislava een nieuw toestel ingevlogen worden dat ons na de wedstrijd terug zou kunnen brengen naar Krakow. Maar dat vliegtuig zou niet op tijd in Kharkiv zijn om de beoogde vertrektijd van ongeveer 01.00 uur lokale tijd te halen. De vertrektijd werd verplaatst naar 04.10 uur.

Maar wat daarna volgde was een ongekende chaos. De bus reed richting een landingsbaan waar een handvol vliegtuigen klaarstond om te vertrekken. Maar welk vliegtuig voor ons was, wist niemand. Na een half uurtje stilstaan kwam er dus maar een man in uniform informeren waar we in vredesnaam naartoe moesten. En hoewel we na de deceptie tegen Duitsland inderdaad liever naar pakweg Ibiza of Amsterdam zouden vliegen, moesten we naar Krakow.

Waar ons toestel was, wist echter niemand. Of althans, bijna niemand. Eén journalist had gezien dat er een vliegtuig van Air Explore, onze maatschappij voor deze vlucht, helemaal vooraan het vliegveld stond, vlak bij de gate waar we in busjes gedirigeerd werden. Dat moest ons toestel wel zijn, dacht hij. En pakten we pen en papier, schreven we 'AIR EXPLORE' op een papier en lieten we dat zien aan onze buschauffeur, die ten einde raad leek. We wezen naar rechts. Die kant op!

De buschauffeur wist het zelf ook niet en besloot op goed geluk ons advies te volgen. En inderdaad, vooraan bij de gate stond ons toestel. We konden instappen, maar het duurde nog ruim een uur voordat we konden opstijgen. Er stonden zó veel vliegtuigen te wachten, dat het vliegveld veranderd was in één grote chaos. Rond 06.00 uur lokale tijd was het zover en stegen we op, een kleine twee uur later landden we in Krakow.

Nog één keer moeten we de oversteek maken, voor de wedstrijd tegen Portugal. In welk vliegtuig, hoe laat en hoe lang het allemaal gaat duren, zullen we dan wel zien.

Door: Roland Mather

Twitter: @rolandmather