Na Götze en Mbappé moet het nu eindelijk Lionel Messi worden

De WK-finale tussen Argentinië en Frankrijk wordt weliswaar op neutraal terrein gespeeld, maar voor de ploeg van coach Lionel Scaloni zal het aanvoelen als een thuiswedstrijd. Tienduizenden Argentijnen verzamelen zich vanavond in het Lusail Stadium, om hun nationale ploeg, maar vooral Lionel Messi naar de wereldbeker te schreeuwen. Na vier mislukte pogingen moet het eindelijk gaan gebeuren voor La Pulga. FCUpdate.nl blikt terug op zijn voorgaande WK's.

Messi droeg van de week in de halve finale tegen Kroatië voor de 171e keer het shirt van zijn land. Vanaf de stip maakte hij treffer nummer 96. Op zijn 35e is hij bezig aan zijn beste jaar in de nationale ploeg. Messi was in 2022 vooralsnog goed voor zestien doelpunten en zes assists. Na alle teleurstellingen in het Argentijnse shirt is dat buitengewoon knap. De tovenaar uit Rosario moet nog één keer het beste uit zichzelf naar boven zien te krijgen. 

Proeven van het wereldtoneel

Wie Messi vandaag de dag ziet voetballen, zou niet zeggen dat het liefst zestien jaar geleden is dat hij voor het eerst actief was op een WK. De superster blies op 24 juni weliswaar 35 kaarsjes uit, maar speelt nog altijd als het 'jochie' dat tijdens het wereldkampioenschap van 2006 in Duitsland kennismaakte met het wereldtoneel. Een hoofdrol was er toen nog niet voor hem weggelegd. En dat was ook niet zo gek. Toenmalig bondscoach José Néstor Pekerman kon in Duitsland een beroep doen op onder andere Juan Román Riquelme, Hernán Crespo en Javier Saviola. De Argentijnse voorhoede droop toen al over van de kwaliteit. En toch bleef het optreden van Messi uiteindelijk het meest hangen. Als invaller in de tweede groepswedstrijd tegen Servië en Montenegro was hij goed voor een doelpunt en een assist. In de kwartfinale tegen het gastland mocht Messi zijn ploeg niet helpen. De jonge dribbelaar bleef op de bank en moest lijdzaam toezien hoe de Duitsers de strafschoppen beter namen.

De gouden combinatie zonder glans

Diego Maradona op de bank, Messi binnen de lijnen. Nee, we hebben het niet over een afscheidspotje van een grootheid in de voetbalwereld. Het WK van 2010 in Zuid-Afrika had voor veel Argentijnen het absolute hoogtepunt in de voetbalhistorie moeten worden. Bondscoach Maradona die onder aanvoering van Messi de wereldbeker mee naar huis zou nemen. La Pulga had dat seizoen in 53 wedstrijden voor FC Barcelona 47 keer gescoord. Messi meldde zich in topvorm bij de nationale ploeg. Maar de wereldtitel, die kwam er niet. Argentinië kwam de groepsfase nog betrekkelijk eenvoudig door. Drie wedstrijden, negen punten en zeven doelpunten voor. Messi wist opvallend genoeg geen doelpunt te maken. Daar kwam in de knock-outfase geen verandering in. Van Mexico werd nog wel gewonnen, maar de kwartfinale tegen Duitsland werd een wedstrijd om heel snel te vergeten. Een 4-0 nederlaag kegelde 's werelds beste voetballer uit het toernooi. Pijnlijker was de roemloze aftocht van Maradona als bondscoach.

Weer die Duitsers

Als je aan een Argentijn vraagt in welk land hij het liefst wereldkampioen zou worden, noemt hij vast en zeker zijn geboortegrond. Maar de gouden trofee omhooghouden in het land van de aartsrivaal, dat moet voor menig Argentijn een stoute droom zijn. In 2014 had dat kunnen en misschien wel móéten gebeuren. De rivaliteit tussen de Zuid-Amerikaanse grootmachten is bekend. Daarom was het extra bijzonder geweest als Argentinië en Messi zich in 2014 in Brazilië ten koste van Duitsland tot nummer één van de wereld hadden gekroond. Het vertrouwen was groot bij de Argentijnen, die in de groepsfase te sterk waren voor Bosnië en Herzegovina, Iran en Nigeria en in de knock-outfase achtereenvolgend Zwitserland, België en Nederland naar huis stuurden. Messi was met vier doelpunten in de eerste drie wedstrijden ouderwets on fire. Maar het WK in Brazilië eindigde desondanks wéér in een teleurstelling. De missers van Gonzalo Higuaín, het doelpunt van Mario Götze diep in de verlenging, lieten miljoenen Argentijnen in tranen uitbarsten. Het beeld van Messi die na het laatste fluitsignaal langs de wereldbeker loopt, op weg naar de zilveren medaille, moet zelfs de Braziliaanse liefhebber pijn hebben gedaan.

Rampzalig

Na op drie opeenvolgende WK's te hebben verloren van Duitsland, leek tijdens het WK van 2018 in Rusland niets Argentijns succes nog in de weg te kunnen staan. De Duitsers moesten immers na de groepsfase al naar huis. In Rusland bleek echter niet Duitsland of een andere ploeg, maar Argentinië zelf de grootste tegenstander van Argentinië. Dat de Zuid-Amerikanen zich wél wisten te plaatsen voor de achtste finales, was een klein wonder. Na één punt uit de eerste twee wedstrijden zag het er heel slecht uit voor Messi en consorten. Maar Messi is Messi.

De grote ster had in de eerste wedstrijd een strafschop gemist en liep in de tweede wedstrijd met zijn ziel onder zijn arm, maar tijdens het slotduel met Nigeria stond hij ouderwets op. Argentinië overleefde de groepsfase en het volk hield zich vast aan het optreden van Messi. Dat bleek echter tevergeefs. Ook Messi kon niet voorkomen dat wonderkind Kylian Mbappé Frankrijk ten koste van Argentinië naar de kwartfinales schoot. Twee jaar eerder kondigde Messi na het verlies in de Copa América-finale zijn afscheid bij de nationale ploeg aan. Dat moet na het rampzalige WK in Rusland wederom door zijn hoofd hebben gespookt…

Trots

Maar nee hoor, vier jaar later staat hij er gewoon weer en is hij bezig aan zijn beste WK. Vijf goals en drie assists in zes wedstrijden. En dan moet de finale nog gespeeld worden. Vanavond in het gigantische Lusail Stadium om 16.00 uur Nederlandse tijd gaat de climax van dit WK van start. Wie er ook met de beker vandoor gaat, het wordt een historische wedstrijd. De laatste van Messi op een WK. Het wereldpodium dat al jaren aan hem toebehoort. Alleen die gouden trofee ontbreekt nog. Eén ding is zeker, zijn ploeggenoten gaan er alles aan doen om hem eindelijk die wereldbeker te bezorgen. "Je geeft als medespeler alles voor hem. Hij is de beste van iedereen en om hem als teamgenoot te hebben, maakt me zo ontzettend trots", zei Lisandro Martínez niet voor niets tegenover het Algemeen Dagblad.