Wim Kieft lacht: 'Hij is niet echt objectief, hij heeft zo'n hekel aan Ajax'

Wim Kieft was zondag op uitnodiging van Hans van Breukelen aanwezig bij PSV – Ajax. De voormalig aanvaller vertelt in de podcast KieftJansenEgmondGijp dat hij een leuke middag had en moest lachen om opmerkingen die Van Breukelen maakte.

Van Breukelen, vorige maand afgetreden in de Raad van Commissarissen van PSV na een periode van vier jaar, nodigde zijn oud-ploeggenoot Kieft uit om de wedstrijd bij te wonen. “Nu hij niet meer hoeft te keepen, is hij veel leuker geworden”, grapt Kieft. “Hij ontving iedereen, hij toonde interesse… Geweldig leuk. Alleen is hij niet helemaal objectief over PSV, zeker niet als ze tegen Ajax spelen. Hij heeft zo’n hekel aan dat Ajax”, lacht Kieft.

Van Breukelen was tussen de zomers van 2016 en 2017 technisch directeur van de KNVB, maar blijkt dus een afkeer te hebben van Ajax. “Dat is ontstaan omdat hij ooit het polletje-incident heeft meegemaakt. Dat was weliswaar tegen Feyenoord, maar toen wilden ze bij Ajax allemaal dat hij uit het Nederlands elftal verdween. Dat dacht hij althans”, aldus Kieft.

Het 'polletje-incident' vond plaats in april 1987. Van Breukelen wilde als keeper van PSV de bal een paar keer de bal stuiteren voordat hij een uittrap deed in de wedstrijd tegen Feyenoord. De tweede keer raakte de bal een graspolletje, waardoor er nauwelijks een stuit was. Van Breukelen pakte de bal opnieuw op, maar dat was niet toegestaan. Feyenoord kreeg een indirecte vrije trap in het strafschopgebied en die leverde via Keje Molenaar de 1-1 op in de laatste minuut van de wedstrijd.

René van der Gijp, destijds ook ploeggenoot van Van Breukelen, weet nog hoe boos de keeper was. “Na dat incident heeft hij twee maanden niet met ons getraind. Zo kwaad was hij, omdat wij er grapjes om maakten. Hij heeft zich twee maanden niet met ons omgekleed", zegt de voormalig aanvaller in de podcast. "Weet je wat we toen gedaan hebben? We haalden Jan Formannoy, alleen om twee maanden met ons te trainen. We moesten wel partijtjes kunnen spelen. Anders hadden we geen tweede keeper, want clubs hadden toen nog geen derde keeper. Hans was klaar met ons.”