Het jaar 2020 was onder meer het jaar waarin Frank de Boer gekozen werd als opvolger van bondscoach Ronald Koeman. Zijn aanstelling zorgde voor enkele gefronste wenkbrauwen, zo merkte hij zelf ook. "Voor veel mensen was ik niet de nummer één, dat was wel duidelijk en dat is ook hun goed recht. Maar de KNVB heeft mij gevraagd. Dat vind en vond ik hartstikke eervol."

"Ik had wel het gevoel dat de focus erg op het negatieve lag, maar ik ben reëel genoeg om te snappen waar dat vandaan komt", vertelde hij over de reacties op zijn aanstelling in een uitgebreid interview met het Algemeen Dagblad. "Mensen kijken alleen naar mijn laatste drie buitenlandse avonturen, daarvan zijn er twee niet goed gegaan. Ik snap dat. Als ik terugdenk aan mijn periode bij Ajax, denk ik ook niet meteen aan die vier landstitels, maar aan die laatste wedstrijd tegen De Graafschap waarin we het kampioenschap verspeelden. Dat is de mens eigen, denk ik."

De Boer besloot in zijn eerste interlandperiode als bondscoach niet direct het roer om te gooien. "Het was een bewuste keuze om niet meteen mijn stempel te drukken. Ik wilde eerst observeren. Bij Oranje gingen heel veel dingen goed, onder Ronald Koeman hadden ze prima gepresteerd. Dan kun je wel meteen alles anders doen, per se je statement willen maken, maar dat werkt niet." Uiteindelijk zette hij het elftal wel meer naar zijn hand. Zo paste hij zich tegen Italië aan door met vijf verdedigers te gaan spelen. "Natuurlijk wist ik dat ik een bak stront over me heen zou krijgen als het mis zou gaan, maar ik was ervan overtuigd dat dit tactisch de juiste keuze was. Zij hanteren een enorm lastig, irritant systeem om tegen te spelen. Dat bleek wel in Amsterdam. Dan is het lekker dat wat je vooraf bedacht hebt, ook zo uitpakt. Ja, ook naar buiten toe. Dat geeft rust."

"Onder Koeman hebben ze het heel goed gedaan tegen heel sterke teams, waaronder Frankrijk en Duitsland, ploegen tegen wie je wat minder vaak de bal hebt", begon De Boer over wat hij nog hoopt te verbeteren bij Oranje. "Tegen ploegen waarbij je zelf meer het spel domineert, worden er soms andere dingen gevraagd. Dan is het onder andere belangrijk dat de bezetting voor het doel goed is. We zijn daarbij veel bezig met het basketbal-principe: het idee dat je steeds maar drie seconden in de cirkel mag zijn. Daarna moet meteen de volgende een loopactie maken. Beweging, bezetting en variatie, daar gaat het om. Tegen Bosnië en Polen zag je dat al aardig terug."

Tot slot ging hij in op de kritiek die hij krijgt op zijn clubvoorkeur. Als voormalig speler en trainer van Ajax werd hem verweten bewust liever Ajacieden dan Feyenoorders op te stellen. "Als ik vier Feyenoorders beter vind dan de beschikbare Ajacieden of PSV'ers, stel ik ze allemaal op. Echt meteen. Ik begrijp ook wel dat het publiek mij als een Ajacied ziet - ik heb er zo'n 25 jaar gewerkt - maar ik ben niet met dat soort politiek bezig. Dat hoort ook niet als bondscoach. In de uitwedstrijd tegen Bosnië koos ik voor Donyell Malen op rechts, omdat ik diepgang wilde in de ruimtes achter Luuk de Jong. Ik vind Malen een geweldig talent, dat zie je nu ook terug bij PSV, maar het pakte in die wedstrijd niet zo goed uit. Dan durf ik best te zeggen: misschien had ik voor Steven moeten kiezen toen. Maar voor welke club een speler speelt, is daarbij totaal geen item."