Het is alweer vijftien jaar geleden dat de UEFA besloot om de traditionele Europa Cup I te vervangen door iets nieuws, de Champions League. Inmiddels is dit toernooi niet meer weg te denken uit de voetbalwereld. Wat eerst nog door kenners omschreven werd als 'een gedrocht', is inmiddels uitgegroeid tot een sportief en commercieel schot in de roos. De komende weken, tot de finale op 23 mei in Athene, blikt FCUpdate.nl terug op de veertien voorgaande edities van het kampioenenbal. Vandaag deel 2: de sportieve wraak van AC Milan.

De opzet

Vergeleken met een jaar eerder, toen de Champions League voor het eerst gehouden werd, had de UEFA één belangrijke wijziging doorgevoerd in de opzet van het toernooi. Er waren in de hoofdfase van het toernooi nog altijd twee groepen van vier teams, maar in tegenstelling tot vorig jaar waren de groepswinnaars niet automatisch geplaatst voor de finale. De winnaar van poule A moet het in een halve finale opnemen tegen de nummer twee van poule B, en omgekeerd. Deze halve finale ging over één duel, waarbij de poulewinnaar het thuisvoordeel had.

In de eerste ronde van het toernooi was het treffen tussen het Noord-Ierse Linfield FC en FC Kopenhagen (Den) zeer memorabel. De Britten leken een plaats in de tweede ronde op zak te hebben toen ze de eerste wedstrijd thuis met 3-0 wonnen, maar de Denen toonden karakter. In Denemarken was het na negentig minuten eveneens 3-0, waardoor een verlenging noodzakelijk was om een winnaar aan te wijzen. Dit werd uiteindelijk Kopenhagen, dat in de extra tijd nog een vierde doelpunt wist te fabriceren. De grootste verrassing in de tweede ronde was de uitschakeling van de Engelse kampioen Manchester United. De Britten kwamen na een 3-3 in eigen stadion in Turkije niet verder dan 0-0 tegen Galatasaray, waardoor de Turken zich ten koste van Manchester kwalificeerden voor de groepsfase van het toernooi.

De Nederlandse inbreng

1994

In de tweede ronde ging het mis voor Feyenoord. De ploeg had pech met de loting, want het werd gekoppeld aan het sterke FC Porto. Dat was op papier al een loodzware opgave, maar toen Feyenoord in de heenwedstrijd al halverwege de eerste helft met een man minder kwam te staan na een rode kaart voor Peter Bosz, geloofde vrijwel niemand meer in de kansen van de Rotterdammers. Toch hield de ploeg knap stand, tot invaller Domingos in blessuretijd alsnog de 1-0 binnenkopte. In eigen stadion slaagde Feyenoord er vervolgens niet in om deze achterstand weg te poetsen. Het bleef 0-0, waardoor de ploeg van coach Willem van Hanegem deelname aan de groepsfase misliep.

De titelverdediger

Boli Champions League 1993

De finalisten

De finale van de Champions League van het seizoen 1992/1993 ging tussen FC Barcelona en AC Milan. Maar hoe bereikten deze teams de finale?

FC Barcelona

FC Barcelona aasde op eerherstel. De ploeg was een seizoen eerder, als titelverdediger, al in de tweede ronde geklopt door CSKA Moskou. Die schande moest weggepoetst worden, vond men in Catalonië. Ook het elftal van Johan Cruijff leek zich bewust van het feit dat ze wat goed te maken hadden, want in de eerste twee ronden was de ploeg scherp als een mes. Na twee zeges in de eerste ronde op het lastige Dynamo Kiev (0-1 en 4-2), was de ploeg in de tweede ronde te sterk voor Austria Wien. Na een 3-0 zege in het eigen Camp Nou wonnen de Catalanen in Oostenrijk met 2-1.

1994

AC Milan

AC Milan, de verliezend finalist van vorig seizoen, werd in de eerste ronde gekoppeld aan het Zwitserse FC Aarau. De Milanezen wonnen deze tweestrijd, zonder ook maar één stap te veel te zetten. Na een zuinige 1-0 zege in Italië bleef het het Zwitserland 0-0. Deze magere vertoning werd in de tweede ronde snel goedgemaakt. Op bezoek bij FC Kopenhagen haalde de ploeg van coach Fabio Capello ongenadig uit: 0-6. De terugwedstrijd in Italië was hierdoor een formaliteit, maar Milan won dit duel nog wel, met 1-0. In de groepsfase zat AC Milan, ondanks een gelijkspel op de eerste speeldag tegen Anderlecht (0-0), al snel op rozen. De ploeg won haar tweede en derde wedstrijd van respectievelijk FC Porto en Werder Bremen, waardoor het halverwege al vijf punten verzameld had. Aangezien de andere ploegen allen van elkaar wonnen, had Milan na drie duels al een geruststellende voorsprong. Anderlecht (drie punten), FC Porto (twee) en Bremen (twee) volgden op gepaste afstand.

Ondanks deze fraaie uitgangspositie werkte Milan zichzelf in het restant van de groepsfase nog aardig in de nesten. Zowel op de vierde (1-1 tegen Bremen) als vijfde (0-0 tegen Anderlecht) speeldag slaagden de Italianen er niet in om de volle winst te pakken. FC Porto, dat wel twee keer wist te winnen, was Milan met nog één wedstrijd te gaan dan ook tot op één punt genaderd. De Portugezen, die op de vijfde speeldag met liefst 0-5 afrekenden met Werder Bremen, hadden op de laatste speeldag dan ook de kans om de groepswinst te pakken. Een zege in eigen stadion tegen Milan zou volstaan, maar het bleef 0-0. Hierdoor werd Milan, ondanks drie gelijke spelen op rij, groepswinnaar. In de halve finale mochten de Italianen in de halve finale in het San Siro aantreden tegen Monaco, de nummer twee van poule A. De Fransen bleken geen partij: 3-0.

De winnaar

Champions League 1994

Hoewel de ploegen elkaar kwalitatief weinig leken te ontlopen, gold Barcelona vooraf als de favoriet. Milan miste immers de geschorste topverdedigers Franco Baresi en Alessandro Costacurta, een verlies dat tegen het offensief sterke Barcelona grote gevolgen zou kunnen hebben. Eenmaal in het veld bleek hier echter helemaal niets van. Milan rolde Barcelona op beschamende wijze op. Nog voor rust scoorde Daniele Massaro twee keer, waarna Savicevic en Desailly, die een jaar eerder met Marseille de CL gewonnen had, de eindstand bepaalden op 4-0.

Met deze zege nam Milan sportieve revanche voor de teleurstelling van een jaar eerder, toen de ploeg zich in de finale liet verrassen door Marseille. Ditmaal waren de rollen omgekeerd. Milan was nu niet de uitgesproken favoriet voor de eindstrijd, maar won wel. Zonder Nederlanders, Van Basten en Rijkaard waren inmiddels weg, maar met mannen als Rossi, Maldini, Albertini, Boban en de huidige bondscoach Donadoni, veroverde Milan Europa.

De finale:

18 mei 1994, Athene

AC Milan- FC Barcelona: 4-0 

22' Daniele Massaro 1-0

45' Daniele Massaro 2-0

47' Dejan Savicevic 3-0

58' Marcel Desailly 4-0

AC Milan (trainer Fabio Capello)

Sebastiano Rossi; Mauro Tassotti, Franco Galli, Paolo Maldini (84' Nava), Christian Panucci; Demetrio Albertini, Roberto Donadoni, Marcel Desailly, Zvonimir Boban; Dejan Savicevic, Daniele Massaro

Barcelona (trainer Johan Cruijff)

Andoni Zubizarreta; Albert Ferrer, Josep Guardiola, Ronald Koeman, Miguel Angel Nadal; José Mari Bakero, Sergi (73' Quique), Hristo Stoichkov, Guillermo Amor; Romario, Aitor Beguiristain (51' Eusebio)