Column: geen handje voor Koeman en De Jonge

Op het rondtrekkende circus van de Eredivisie komen wekelijks de meest uiteenlopende bezoekers af. Het gezelschap dat zich in de stadions doorgaans aan het publieke oog onttrekt, vormt daarbij een vermakelijke klasse. Vooral de wedstrijden van Ajax oefenen een grote aantrekkingskracht uit op voetbalminnend én bekend Nederland.

Als de Amsterdamse club een wedstrijd speelt, zit de perstribune gegarandeerd vol. Het uitduel van Ajax met SC Heerenveen vormde daarop afgelopen zondag geen uitzondering. Zo had onder meer Ronald Koeman een plekje gevonden in het Abe Lenstra Stadion. De oud-international, al een tijdje zonder club, was samen met de diepbruin uitgeslagen NOS-presentator Jack van Gelder naar Friesland gekomen. Later die avond zouden ze het competitietreffen nog eens doornemen aan de tafel van het tv-programma Studio Voetbal.

Koeman maakte tussendoor twee keer enkele minuten vrij voor een journalist die zijn kijk op de wedstrijd wilde weten. Ajax was niet sterk begonnen, hoorde ik de voormalig libero onder meer opmerken. En gezien de kansen moesten de Amsterdammers hun handen dichtknijpen met de 1-2 overwinning, oordeelde Koeman. Een wedstrijd analyseren is niet zo moeilijk, besefte ik. De kabelsjouwer verderop in de gang had hetzelfde kunnen zeggen. De journalisten leken ook niet echt verguld met de verkregen teksten.

Naast Koeman was Freek de Jonge zondag een opvallender gast. De cabaretier begaf zich zowaar in de persruimte, als ware hij een verslaggever van de Leeuwarder Courant. De Jonge wist de aandacht vooral op zich gericht dankzij zijn rode puntschoenen. Geen doorsnee schoeisel voor een man van boven de zestig jaar, maar bij een professioneel grappenmaker wordt dat 'hip' gevonden. Een stugge Fries zal waarschijnlijk beweren dat de grens tussen een cabaretier en een dorpsidioot nu eenmaal een vage is.

Het was een verstandige beslissing dat De Jonge zich in tegenstelling tot Koeman na afloop niet liet zien in de mixed-zone. Ook hij zou ongetwijfeld door veel spelers zwijgend voorbij zijn gelopen, en dan vooral de buitenlandse. Ik kon me de gedachte van de jonge Deen Christian Eriksen voorstellen bij het zien van de langlokkige grijsaard met rode schoenen. Dat is net m'n opa Henning die ze hebben opgeborgen in de inrichting van Odense.

Eerlijk gezegd zijn Neerlands Hoop en Bloed aan de paal ook voor mij begrippen uit de overlevering. Lijkt me geen ramp, De Jonge zit toch niet op mijn handje te wachten.

Ger Hensen

Twitter: @gerhensen