Wederom is het PSV gelukt door te dringen tot de achtste finales van de Champions League. Dinsdag wonnen de Eindhovenaren met 2-0 van Galatasaray, waardoor het zich voor de derde opeenvolgende keer bij de beste zestien ploegen van Europa geschaard heeft. Dit jaar had PSV bovendien slechts vier duels nodig om de klus te klaren, een prestatie die uniek is in de historie van het Nederlandse voetbal.

De thuiswedstrijd tegen Galatasaray was voor PSV de eerste van de drie wedstrijden waarin het de kans had om zich te plaatsen voor de achste finale. Het uitgangspunt was simpel: een zege zou volstaan, mits Liverpool niet zou verliezen van Bordeaux. Ook een gelijkspel zou voldoende kunnen zijn, maar in dat geval zouden de Eindhovenaren wel moeten hopen dat dat Liverpool in eigen stadion te sterk zou blijken voor Bordeaux.

Gezien de puike vorm waarin PSV verkeert, twijfelde eigenlijk niemand er aan dat PSV het karwei vanavond al zou klaren. Het matige Galatasaray, dat twee weken geleden nota bene in eigen stadion nog met 1-2 klop kreeg van de Eindhovense ploeg, zou het feestje toch niet bederven?

Ook de spelers van PSV leken aanvankelijk te veel te vertrouwen op een goede afloop. De ploeg begon voorzichtig, soms zelfs ronduit gemakzuchtig, aan het duel. De Turken daarentegen gooiden alles in de strijd, inclusief een flinke dosis fysiek geweld. De PSV-spelers werden regelmatig van de sokken gelopen door de gretige Turken, die bovendien controle over de wedstrijd probeerden te krijgen.

Het volwassen PSV liet zich niet gek maken en wachtte rustig op het moment om toe te slaan. Dat moment kwam in de 38ste minuut. Nadat Ibrahim Afellay enkele minuten eerder een open schotkans om zeep geholpen had, brak Jefferson Farfan door. De Peruviaan werd naar de grond gewerkt door Stjepan Tomas, die voor deze overtreding de rode kaart kreeg. Deze actie maakte een einde aan de Turkse illusies en luidde een fase in waarin het éénrichtingsverkeer was richting het doel van de Colombiaanse doelman Faryd Mondragon.

De thuisploeg was nog voor rust dicht bij een doelpunt, maar uiteindelijk duurde het tot de 59ste minuut voordat de ban gebroken werd. Een harde kopbal van Cocu uit een hoekschop werd nog net gekeerd door doelman Mondragon, maar de rebound kwam op het hoofd van Timmy Simons terecht. Voor de Belg, die al bijna op de doellijn stond, was het vervolgens een koud kunstje om het stuk leer in het verlaten Turkse doel te koppen.

Na deze treffer beperkte PSV zich tot hetgeen het zo goed kan: een wedstrijd contoleren. De ploeg haalde de voet iets van het gaspedaal, liet de Turken af en toe meevoetballen, maar verloor geen seconde de controle over de wedstrijd. PSV bepaalde wat er gebeurde, tot frustratie van met name de Turkse fans. Vanuit het van met Turkse fans werd vuurwerk naar beneden gegooid, waarbij enkele fotografen en gehandicapten letterlijk onder vuur genomen werden.

Nadat de rust in het Turkse vak enigszins wedergekeerd was, bleek arbiter Hansson het spoor volledig bijster te zijn. De Zweed had de bal op de stip moeten leggen na een overduidelijke overtreding op Jefferson Farfan, maar tot verbijstering van alle toeschouwers liet de leidsman gewoon doorvoetballen. De Zweed behoedde de Turken hiermee voor een grotere achterstand, maar kon niet voorkomen dat PSV het duel volledig bleef domineren.

PSV voetbalde het duel lekker uit en ruim vijf minuten voor tijd maakte Arouna Koné bovendien aan alle onzekerheid een eind voor de 2-0 binnen te schieten. Na dit doelpunt brak het feest in Eindhoven los. Iedereen besefte zich dat PSV iets unieks gepresteerd had. Drie keer op rij de eerste ronde van de Champions League overleven is al een geweldige prestatie, maar om na vier duels al zeker te zijn van plaatsing is ronduit uniek. 

Nederland mag trots zijn op PSV. En waarom zou de tweede ronde het eindstation zijn voor de Eindhovenaren? In deze vorm, met dit elftal, hoeft PSV voor niemand bang te zijn.