De Guzman: "Voetballend heb ik een jaar stilgestaan"

Voor Jonathan de Guzman breekt een belangrijk seizoen aan. De jonge Canadees werd in 2005 bij zijn debuut in de hoofdmacht van Feyenoord door velen gezien als een uniek talent, maar het afgelopen seizoen viel hij ver terug. Hij werd meegesleurd in de malaise bij Feyenoord en stond stil in zijn ontwikkeling. Komend seizoen aast de middenvelder (19) op eerherstel. 

Het is snel gegaan, met Jonathan de Guzman. Hij debuteerde in september 2005 in het eerste elftal van Feyenoord en groeide vervolgens binnen no-time uit tot basisspeler. De Guzman maakte zó veel indruk, dat Feyenoord binnen enkele maanden besloot om de middenvelder langer vast te leggen. De club was er van overtuigd dat het met de Canadees, een zoon van een Filipijnse vader en een Jamaicaanse moeder, een groeibriljant in huis had.

Dat vermoeden werd vervolgens bevestigd, toen De Guzman in een competitiewedstrijd tegen PSV routinier Phillip Cocu volledig uit de partij speelde. Deze wedstrijd betekende zijn definitieve doorbraak; ineens wist iedereen in Nederland wie Jonathan de Guzman was. De verwachtingen voor het seizoen 2006/2007 waren dan ook hooggespannen.

"Tsja, die rode kaart", verzucht De Guzman tegenover FCUpdate.nl. "Weet je, ik was gewoon te gretig. Het was een domme overtreding, ik maakte die sliding gewoon omdat ik zó ontzettend graag wilde winnen. Eigenlijk wilde ik misschien té graag."

De Guzman erkent dat er, door alle problemen en het gebrek aan kwaliteit binnen de selectie, misschien te veel druk op hem lag. Iedereen hoopte dat hij het team bij de hand zou nemen, maar die opdracht kwam eigenlijk een paar jaar te vroeg. "Ik was pas negentien jaar, dan kan je niet zomaar ineens tegen iedereen gaan zeggen wat ze moeten doen. Ik ben sowieso niet iemand die veel praat in het veld. Ik wil het team leiden met mijn voeten, door goed te voetballen. Dat is eigenlijk mijn kracht, maar het kwam er vorig seizoen niet uit."

De grootste steun vond De Guzman bij zijn broer Julian, die onder contract staat bij Deportivo la Coruna. "Ik bel elke dag met hem. Hij heeft in Spanje eenzelfde fase doorgemaakt als ik vorig seizoen, dus hij wist precies hoe ik me voelde. Dat was enorm belangrijk voor me."

Hoewel het seizoen voor De Guzman dus eindigde met een rode kaart tegen FC Groningen, brak in de laatste weken van het seizoen wel weer enigszins de zon door. Oorzaak daarvan was de komst van Leo Beenhakker. "Je zag echt dat het onder Beenhakker alweer een stukje beter ging. Kijk, als we in de competitie een wedstrijd wonnen, was het door onze wilskracht. Het voetbal was gewoon niet goed, maar omdat we keihard knokten wonnen we, met name voor de winterstop, veel wedstrijden. In maart hadden we de kracht niet meer om weer iedere week zo diep te gaan, waardoor we wedstrijden verloren. Maar onder Beenhakker was het voetbal ineens beter, dat voelde echt heel goed."

Door de komst van deze ervaren spelers zal de druk op De Guzman afnemen. Hij is nu immers niet meer degene die het elftal moet dragen, hij kan weer doen wat hij zo graag wil: zijn voeten laten spreken en lekker voetballen. En daar snakt hij naar, om alle problemen van het afgelopen seizoen van zich af te voetballen.

Door: Roland Mather