Over kritiek had Louis van Gaal in aanloop naar het WK absoluut niet te klagen. Iedereen heeft een uitgesproken mening over de bondscoach van het Nederlands elftal, omdat hij er een eigenaardige stijl op nahoudt. Maar, na de vijf wedstrijden op het WK in Brazilië, heeft hij het volk achter zich gekregen. Hij verdient de complimenten die hij zichzelf regelmatig geeft. Alles wat Louis aanraakt, lijkt momenteel in goud te veranderen.

Laten we ons eens over de keuzes van onze bondscoach buigen. Te beginnen met de show tegen Spanje (5-1). Als je naar de startformatie, de tactiek en de lange aanloop naar deze wedstrijd en het WK kijkt, dan valt op dat er dankzij Van Gaal een frisse wind door het Nederlands elftal waait. Een collega van mij schreef er voor de clash met de titelverdediger al een stuk over. Over de optimistische Van Gaal, die de gevestigde orde durfde te vervangen voor jonge honden, Wesley Sneijder met diverse methoden tot op het bot motiveerde en vooral zorgde voor nieuw elan. Een Oranje met een nieuw gezicht. En dit werd tegen Spanje, vooral in de tweede helft, met een vette lijn onderstreept.

In de laatste groepswedstrijd tegen Chili maakten de invallers wederom het verschil. Leroy Fer - wie had dit verwacht? - brak met zijn eerste balcontact de ban tegen de Zuid-Amerikanen. Na het fraaie kopdoelpunt van gouden wissel nummer één zorgde een doelpunt van Memphis Depay, een andere invaller, voor verdubbeling van de marge en negen uit drie in de poulefase. Het leek gewoon zo te moeten zijn. Evenals de rol van Dirk Kuyt, die net zo opvallend als mooi is.

Allemaal leuk en aardig, maar door een WK-eliminatie in de kwartfinale tegen Costa Rica zou je het bijna allemaal in één klap vergeten. Het leek tegen het land uit Centraal-Amerika ook anders te lopen. Nederland bepaalde het spel, forceerde veel kansen en oogde wederom fit. De bal wilde er echter maar niet in. Waar was die gouden pik van onze trainer? Sneijder raakte zowel de paal als de lat en ook Van Persie stuitte op het aluminium. Na 120 minuten met veel kansen, maar zonder doelpunt, moest een strafschoppenserie de beslissing brengen.

Cillessen kon het op het moment niet waarderen. Het was hem ook niet verteld. Van Gaal wilde hem zijn focus niet afnemen. Maar goed ook, aangezien de eerste doelman in de slotfase van de verlenging zich nog onderscheidde met een fraaie redding. Hij was er niet van gediend, maar de reactie van de Ajax-sluitpost, na afloop van het duel, is te prijzen: "Het heeft goed uitgepakt, dus het was een geweldige wissel. We doen het als team, dus is het logisch dat ik blij was."

Het is duidelijk. Tot dusver gaat het Nederland voor de wind. Het zit absoluut niet tegen, maar de prestaties maken onze natie trots. De Oranje-leeuw is luid in Brazilië aan het brullen. Van Gaal is met iets heel moois bezig en beseft dat hij het kan flikken met deze selectie: "De groep is geweldig. Het is de beste groep waarmee ik samengewerkt heb, in de zin van teamspirit, geloof en overtuiging. Dat is gewoon zo", sprak de trainer na de kwartfinale. Hopelijk kan hij tijdens de halve finale en de finale in het Maracana-stadion nog wat moois uit de hoed toveren. Een gouden pik is niet verkeerd, maar een gouden beker is nog vele malen mooier.

Door: Koen Jans