Daar was hij weer, het persbericht dat sinds een aantal jaar waarschijnlijk als standaard sjabloon in de computer bij Chelsea staat. De club bedankt de trainer voor zijn harde werk, maar stelt dat een verandering noodzakelijk is om de club in de juiste richting te laten gaan. Houdoe en bedankt, zoals ze in Brabant zouden zeggen.
Roberto di Matteo kreeg deze boodschap vanochtend te horen, een uur of twaalf nadat hij met 3-0 verloren had van Juventus. Door die nederlaag dreigt Chelsea, dat uit de laatste vier competitieduels maar twee punten haalde, uit de Champions League te vliegen. En bij Chelsea staat zoiets gelijk aan je eigen ontslagbrief tekenen.
Afgelopen zomer, nadat Chelsea voor het eerst in de historie de Champions League gewonnen had, had de club de trainers voor het uitkiezen. Na ampel beraad besloot de clubleiding verder te gaan met Di Matteo, omdat hij blijkbaar de juiste man op de juiste plaats was. Net zoals André Villas-Boas dat een jaar eerder was. Voor hem legde Chelsea zelfs zo'n vijftien miljoen euro op tafel. Maar tijd om aan een nieuw team te bouwen kreeg Villas-Boas niet. Hij verloor, dus moest hij er uit.
Je kan er schande van spreken, want van beleid is geen enkele sprake. Chelsea doet maar wat en is de tegenpool van Arsenal en Manchester United, clubs die al sinds de jaren '50 dezelfde trainer op de bank lijken te hebben. Wat Chelsea doet, druist in tegen alles wat goede beleidsmakers geleerd zullen hebben. Continuïteit, stabiliteit, rustig bouwen aan een elftal? Welnee. Winnen of je ligt er uit. Simpel zat.
Maar als ik heel eerlijk ben, vind ik het wel mooi. Gewoon, één chagrijnige Rus die bepaalt wat er gebeurt. Je kan veel van Chelsea zeggen, maar saai is het nooit.
Door: Roland Mather
Twitter: @rolandmather