Van Arnhemse nachtmerrie naar Duitse droom: de reis van Andy Visser

“De kleedkamer werd steeds leger.” Dat Andy Visser een bijzondere loopbaan kent, staat vast. De 21-jarige aanvaller maakte de neergang van Vitesse van dichtbij mee. Een harde les voor een jongen met geel-zwart bloed. Hoe was het om als Arnhemmer die storm te doorstaan? Visser ging in gesprek met FCUpdate over de afgelopen jaren.

De laatbloeier verliet pas op 19-jarige leeftijd de amateurs van MASV voor Vitesse O21 in 2023, waarna hij al snel mocht meetrainen bij het eerste. Op 21 december 2023 mocht hij zelfs zijn debuut maken voor de geel-zwarte club. Hij speelde tegen SC Heerenveen in de beker en zag zijn ploeg met 1-0 winnen. Afgelopen zomer maakte hij op deadline day de transfer naar het Duitse MSV Duisburg in de 3.Liga.

Van Dieren naar Papendal

Visser viel pas laat op in de profwereld. “Ik was zeventien en speelde bij VV Dieren in het eerste elftal”, vertelt hij. “Dennis van Beukering zag iets in mij en nam me mee naar vierde-divisionist MASV in Arnhem. Hij heeft een BVO-achtergrond en wist precies wat er nodig was. Op een gegeven moment steeg ik echt boven mezelf uit”, vertelt de jongeling.

Zijn groei bracht hem naar Vitesse Onder 21, een plek waar hij als kind al van droomde. Papendal, met zijn eindeloze bospaden en de geur van nat gras en dennennaalden, werd zijn nieuwe thuis. “Als Arnhemmer was dat fantastisch. Na drie weken mocht ik al meetrainen met het eerste. Spelen met gasten als Ryan Flamingo, Marco van Ginkel en Nicolas Isimat-Mirin was echt bijzonder. In de bekerwedstrijd tegen SC Heerenveen maakte ik mijn debuut. Dat vergeet ik nooit”, zegt de aanvaller.

De val van een club

Waar zijn carrière net in beweging kwam, ging het bij Vitesse bergafwaarts. Volgens De Gelderlander kampte de club met een schuld van zeventien miljoen euro. Na meerdere rechtszaken verloor de Arnhemse club haar proflicentie. Op Papendal, waar normaal het geluid van stuiterende ballen en fluitjes klonk, heerste opeens stilte.

“Het was een lastige periode”, blikt Visser terug. “We hadden echt een leuk team. Ik heb bij de club veel meegemaakt qua overnames, en het doet pijn om te zien hoe je cluppie in een neerwaartse spiraal belandt. Elke week waren er weer drie of vier spelers weg. We zijn zelfs naar de rechtszittingen gegaan als team. Daar zag je huilende mensen, boze mensen. Het was hartverscheurend om te zien hoe zo’n mooie club langzaam instortte”, vertelt de 21-jarige spits.

Onzekerheid en afscheid

De onrust bij Vitesse liet diepe sporen na. “Het was mentaal zwaar voor ons allemaal. We hadden het gevoel dat we maar 0,1 procent kans hadden om te blijven bestaan. De trainer probeerde ons energie te geven, maar elke dag vroeg ik me af: kan ik morgen nog voetballen?”

Na maanden vol onzekerheid koos Visser voor zichzelf. “Ik moest op een gegeven moment de knoop doorhakken. Tot de laatste dag van de transferperiode hield ik contact met een paar clubs en op deadline day kwam MSV Duisburg. Hun visie en speelstijl pasten bij mij. Dus ben ik gegaan”, zegt de aanvaller.

Een nieuw begin in een ander voetballand

Met die keuze verruilde hij het rustige, groene Papendal voor een land waar voetbal nóg dieper in de samenleving zit. In Duitsland ademt bijna elke hoek van de stad voetbal: de vlaggen aan de balkons, de biertafels bij de lokale clubs en de geur van curryworst die boven het stadion hangt.

“De sfeer hier is echt anders. Voetbal leeft hier op een bijna volksmanier. Overal praten mensen over de club. Dat geeft energie,” vertelt Visser. Toch begon zijn avontuur stroef. “Op mijn laatste training bij Vitesse ging ik door mijn enkel. Daardoor heb ik nog geen minuten gemaakt. Nu focus ik me op fit worden. De rest komt vanzelf,” weet het talent.

Rust bij Die Zebras

Bij MSV Duisburg, beter bekend als Die Zebras, voelt Visser eindelijk weer stabiliteit. “Hier is alles perfect geregeld. Na die onrust bij Vitesse merk ik dat meteen. De sfeer is goed, we staan bovenaan en dat voel je in alles. Het is alsof ik weer vrij kan ademen."

Ook zijn omgeving gunt hem dit succes. “In het begin was het moeilijk, want Vitesse is écht mijn club. Maar iedereen is blij voor me. Duisburg is een grote club met veel fans en een mooi stadion. Arnhem is maar een uurtje rijden, dus ik zie mijn familie en vriendin nog vaak”, zegt Visser.

Arnhem blijft thuis

Toch blijft zijn hart in Arnhem. “Ik kijk nog steeds veel Vitesse. Het is geweldig om te zien hoe de fans blijven knokken voor de club. Dat geeft kippenvel. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ze nog in de competitie zouden spelen, maar het is prachtig voor de stad. Echt iets wat uit de hoge hoed komt”, legt de jongeling uit.

Visser lacht en zegt dan: “Het is mijn droom om ooit terug te keren bij Vitesse. De club, de mensen, de stad. Het is allemaal zo bijzonder. Natuurlijk weet je nooit hoe dingen lopen in het voetbal, maar ik geloof dat alles met een reden gebeurt. Ooit wil ik absoluut terug.”