Vandaag Inside-gezicht Johan Derksen heeft een boekje opengedaan over zijn moeilijke jeugd. Hij groeide op in een thuissituatie met huiselijk geweld: zijn vader mishandelde zijn moeder. Bij de moeder leefde zelfs de angst dat de jonge Johan vermoord zou worden door zijn vader.
“Ik ben van mijn geboorte tot mijn 17de opgegroeid in een gekkenhuis”, blikt de oud-voetballer terug in gesprek met het Algemeen Dagblad. Hij moest verplicht naar de kerk, waar hij een ‘bloedhekel’ aan kreeg, en in huis heerste ‘een verschrikkelijk rechts cultuurtje’.
Artikel gaat verder onder video
“Mijn vader was tegen de Partij van de Arbeid, dus wij keken nooit naar VARA-programma’s, want ja, linkse propaganda. KRO keken we ook niet, want met roomsen had hij ook niets. De VPRO was onbeschaafd. Dus ik ben opgegroeid met avondjes AVRO en later TROS. Nou ja, dan groeit een soort verzet in je”, legt hij uit.
Zijn vader werkte als adjudant bij de politie en had een kantoor aan huis. Derksen noemt hem ’een vreselijk dominante man. “Ik heb nooit met hem op kunnen schieten. Zijn wil was wet. Hij had een kwaaie dronk en losse handjes. Niet eens naar mij, maar naar mijn moeder. Hij heeft haar leven tot een hel gemaakt.”
“Als kind weet je daar in het begin geen raad mee. Omdat de Bijbel heilig was, lag ik ’s avonds in bed te bidden of mijn vader mijn moeder niet ging slaan”, vervolgt Derksen. “Soms als er heibel was, ging ik zogenaamd plassen en de wc doortrekken. Om mijn moeder te beschermen. Dan hoorden ze dat ik wakker was en hielden zij zich in.”
Toen hij wat ouder werd, liet Derksen zich verbaal gelden. “De ruzies liepen zo hoog op dat mijn moeder op een gegeven moment zijn dienstpistool verstopte, omdat ze bang was dat hij mij dood ging schieten. Had hij veertien dagen straatdienst met een leeg holster. Nou ja, in Rolde kon dat wel, daar waren niet elke dag schietpartijen.”
Zijn vader vond dat Derksen naar de politieschool moest, maar dat zag hij niet zitten. Derksen besloot zich te richten op het voetbal. Hij speelde op zijn zestiende al in het eerste elftal van Rolder Boys en vertrok toen naar het voetbalinternaat van Go Ahead Eagles. Dat noemt hij een vlucht. “Die was nodig. Thuis werd het onhoudbaar.”
